Archiwum

Prof.zw. dr hab. mgr Zdzisław Gliński

AR Lublin

            Zmiany zachodzące w epidemiologii chorób zakaźnych, a w tym często notowane niepowodzenia chemioterapii spowodowane dramatycznym wzrostem lekooporności bakterii i grzybów patogennych dla zwierząt i człowieka spowodowały, że w coraz większym zakresie szczepienia stają się najbardziej skuteczną i najtańszą metodą postępowania w chorobach zakaźnych.

Szczepionki są produktami pochodzenia biologicznego o  zdolności pobudzenia organizmu do odpowiedzi immunologicznej swoistej warunkującej  w efekcie odporność przy równoczesnym braku reakcji niepożądanych w szczepionym organizmie. Szczepionki otrzymuje się z  bakterie, wirusów, grzybów oraz produktów przez nie wytwarzanych. Jednak ostatnio, zarówno w medycynie jak i w weterynarii, są podejmowane próby produkcji szczepionek na drodze syntezy oraz na drodze inżynierii genetycznej. Szczepionki stosowane w weterynarii i w medycynie są bezpieczne w użyciu, cechują się dużą immunogennością i stymulują ściśle określony typ odporności przeciwzakaźnej,  np. odporność antytoksyczną w tężcu po stosowaniu anatoksyny tężcowej, odporność przeciwwirusowa w  dla określonych typów wirusa pryszczycy po szczepieniu przeciwko pryszczycy.

Zaloguj się, aby zobaczyć.