Zalety późnoletniego wysiewu traw

Myśląc o tanim i jednocześnie prozdrowotnym żywieniu bydła mlecznego powinniśmy pamiętać o tym, aby w jak najwyższym stopniu zadbać o jakość paszy pozyskiwanej z użytków zielonych.

 

 

W zależności od rodzaju gleby (mineralna lub torfowa), poziomu pratotechniki (np. liczba pokosów w ciągu roku), poziomu nawożenia oraz przebiegu warunków pogodowych, użytek zielony powinien być ponownie odsiewany co 4-6 lat. Nowa darń, uzupełniona o pełen skład botaniczny wartościowych gatunków traw i roślin motylkowatych, pozwala utrzymać plon zielonej masy na wysokim poziomie, poprawić jego wartość pokarmową oraz zniwelować lub ograniczyć występowanie chwastów niepożądanych.
Z punktu widzenia ekonomiki użytku zielonego, bardzo interesującym terminem na ponowne założenie użytku zielonego jest okres późnoletni od początku sierpnia do końca I dekady września. Wykonanie siewu w podanym terminie możliwe jest w siewie czystym, bez rośliny ochronnej oraz pozwala na szybki rozwój i dobre ukorzenienie się siewek, które są tolerancyjne na niskie temperatury w okresie wschodów. Warto pamiętać, aby przed zaoraniem starej darni, zastosować herbicyd totalny w pełnej dawce.
Wybierając siew późnoletni tracimy co prawda ostatni pokos, który i tak nie jest nazbyt obfity z powodu spowolnionego odrostu darni o tej porze roku, ale zyskujemy znacznie więcej. Dużą zaletą wyboru tego terminu siewu jest możliwość uzyskania pełnoprawnego I pokosu wiosennego, dzięki wykorzystaniu w pełni wilgoci pozimowej. W tym miejscu warto zaznaczyć, że I pokos oprócz największego plonu zielonej masy dostarcza też najbardziej prozdrowotnej paszy o wysokim poziomie cukrów, białka oraz cennego β-karotenu i witaminy A. Dodatkowo, nowo założony użytek jest w większym stopniu wolny od uciążliwych chwastów, szczególnie tych niezimujących.
Warto pamiętać również o nawożeniu, które w przypadku siewu w terminie sierpniowo-wrześniowym, wiąże się z przedsiewnym zastosowaniem nawożenia fosforowego (50-100 kg/ha P2O5) oraz potasowego (40-60 kg/ha K2O), które oprócz odżywienia wschodzących siewek wpłynie dodatnio na ich mrozoodporność i zmniejszy podatność roślin na choroby grzybowe. Nawożenie azotem przedsiewnie w tym okresie należy ograniczyć do ok. 30-40 kg N/ha. W przypadku opóźniającej się zimy może zajść konieczność wykonania koszenia przedzimowego (na wysokość 5-7 cm), które ma na celu ograniczenie rozwoju pleśni śniegowej. W pierwszym pełnym roku użytkowania należy bezwzględnie wystrzegać się stosowania gnojowicy, szczególnie tej słabo przefermentowanej, która może doprowadzić do poparzenia i wypadania młodych traw z darni.