Zespół Polmass
Inokulanty Polmasil® służące do wspomagania procesu fermentacji są zazwyczaj mieszanką kilku szczepów bakteryjnych. Ich rolą jest zdominowanie flory epifitycznej oraz kierowanie procesem fermentacji. Szybkie obniżenie pH zakiszanego materiału (do 4,0-4,2) daje gwarancję wyprodukowania wartościowej kiszonki przy maksymalnym ograniczeniu strat składników.
Fermentacja w silosie przebiega zasadniczo w dwóch fazach:
■ startowa, intensywna produkcja kwasu mlekowego. Wymaga zaszczepienia zakiszanego materiału bakteriami kwasu mlekowego, które namnażają się szybciej niż „konkurencja”. Takie rozwiązanie przyjęliśmy w naszych preparatach do zakiszania. Bakterią startową jest w nich Enterococcus faecium. Dynamika jej namnażania jest wprost niewiarygodna. Potrzebuje zaledwie 18 minut na podwojenie swojej ilości. Tak szybkie zasiedlanie zakiszanej kukurydzy przez Ef redukuje do minimum szansę występowania patogenów. Namnaża się i prowadzi fermentację nawet przy pH około 4,1; chociaż optymalne spektrum jej działalności to pH 5,7-6,0.
■ końcowa, obniża się pH zakiszanego surowca. Gwarantuje to intensywność produkcji kw. mlekowego przez Ef. Stąd wydaje się być niezbędnym korzystanie z dobrodziejstw bakterii, które nawet przy spadającej kwasowości środowiska intensywnie produkują kw. mlekowy. Takie właściwości posiada Lactobacillus plantarum. Bakteria ta „wytrzymuje” niskie pH nawet przy 3,6.
We wszystkich inokulantach Pol-masil® występują przynajmniej 2 szczepy bakterii – przeznaczone na wstępną i końcową fazę procesu zakiszania.
Wspólną cechą szczepów bakterii w inokulantach jest to, że wszystkie one produkują kwas mlekowy. Ale każdy z nich ma odmienne właściwości i inne warunki środowiska są dla niego optymalne. Z kolei każdy etap kiszenia wymaga trochę innej bakterii, bo na każdym etapie kiszenia co innego jest najważniejsze. Na starcie niewątpliwie najważniejsze jest maksymalnie szybkie namnożenie bakterii kwasu mlekowego. Na rosnącej kukurydzy bytują zarówno pożądane dla procesu kiszenia organizmy jak i organizmy ten proces zakłócające. Jeśli wprowadzimy do silosu bakterię, która namnaża się szybciej niż wszelkie inne bakterie bytujące na kukurydzy, zdominują one środowisko kiszonki, produkując kwas mlekowy.
Enterecoccus faecium jest na pierwszym etapie kiszenia najskuteczniejszy, bo namnaża się szybciej niż jakiekolwiek inne bakterie mlekowe. W kolejnym etapie ważne jest uzyskanie pożądanej jakości, wartości pokarmowej, stabilności i trwałości. Stąd obecność Lactobacillus plantarum we wszystkich inokulantach Polmassu.
W wybranych inolulantach Polmassu znajdziemy też inne szczepy bakterii, jak Pediococcus acidilactici, Lactococcus lactis, Lactobacillus buchneri. Szczególną właściwością Lactobacillus buchneri jest zdolność produkcji glikolu propylenowego w zakiszanej kukurydzy. Bakteria ta z jednej strony daje źródło dodatkowej energii (glikol), z drugiej zaś zapewnia większą stabilność tlenową kiszonki. Redukowana jest też ilość pleśni i drożdży. Ponieważ ilość glikolu w kiszonkach z kukurydzy jest niezwykle zmienna (0-2%) trudno jest określić wpływ bakterii na zwiększenie udziału glikolu w kiszonce. Natomiast poprawa stabilności tlenowej pryzmy kiszonki jest niezmiernie istotnym jej walorem, zwłaszcza w sytuacjach niesatysfakcjonującej zmiennej jej jakości przy wybieraniu paszy.
Jak zmniejszyć straty powstające w zewnętrznej warstwie kiszonki?
Zachowanie wszystkich wymogów technologicznych nie zawsze jest możliwe do spełnienia. Szczególnie dużą trudność sprawia idealne ugniecenie górnej 20-30 centymetrowej warstwy. To tutaj z reguły mają miejsce największe straty.
Odpowiedzią Polmass-u na ten problem jest POLMASIL Stabil® – mikrobiologiczny inokulant z dodatkiem benzoesanu sodu. Produkt ten oparty jest na 3 szczepach bakterii: Lactobacillus plantarum, Pediococcus acidilactici i Lactococcus lactis. Najciekawszym szczepem bakterii w tym inokulancie jest Lactococcus lactis. To bakteria o wyjątkowej zdolności do eliminacji tlenu. Testy wskazują, że po 8-10 godzinach od wprowadzenia L. Lactis poziom tlenu w zakiszanym materiale spada do wartości niemal zerowej. Jest to bakteria, która świetnie czuje się w okolicach pH = 5,5. Ale zakres jej aktywności mieści się w szerszych ramach pH: 6,0-4,0. Jej silna „agresywność” wobec tlenu jest niezwykle ważną cechą. Dzięki niej nie tracimy suchej masy w zakiszanym surowcu.
Związkiem wspomagającym w Polmasilu Stabil® jest benzoesan sodu, który działa silnie grzybobójczo i pleśniobójczo, optymalnie działa przy pH 4,0 i mniejszym, a więc takim jaki występuje w pryzmach. Produkt ten polecamy w warunkach niedoskonałego ubicia górnej warstwy.