Strefa Bydło

Hodowca Bydła 4/2016

Żywienie krów a emisja metanu

Katarzyna Sobocińska

 

Obecnie coraz większą uwagę zwraca się na zachodzące zmiany klimatyczne, zwłaszcza globalne ocieplenie. Uważa się, że jedną z głównych przyczyn emisji gazów cieplarnianych jest rolnictwo, w tym hodowla zwierząt. To podstawowe źródło metanu, bardzo szkodliwego dla klimatu. Według badań jest on 25 razy silniejszy niż dwutlenek węgla, co wynika z jego większej zdolności zatrzymywania ciepła w atmosferze.

Zwierzęta przeżuwające (zarówno domowe, jak i dzikie) odgrywają większą rolę w emisji metanu do środowiska niż monogastryczne, ponieważ w ich procesie trawienia biorą udział bakterie beztlenowe. Fermentacja jest fizjologicznym elementem, który umożliwia wykorzystanie węglowodanów strukturalnych z paszy. W wyniku procesów, zachodzących w żwaczu i jelitach, powstają lotne kwasy tłuszczowe (LKT): kwas octowy, propionowy i masłowy oraz gazy – dwutlenek węgla (CO2) oraz metan (CH4). Metan jest więc produktem ubocznym rozkładu substancji organicznej (skrobi, celulozy, hemicelulozy, białka i in.) przez mikroorganizmy bytujące w żwaczu oraz jelicie grubym. Na metanogenezę tracone jest 2-12% energii brutto pobranej z paszy.

                Główną rolę w produkcji gazów cieplarnianych odgrywa bydło, zwłaszcza krowy mleczne. Gazy powstające w przewodzie pokarmowych zwane są „gazami trawiennymi” i stanowią główne źródło metanu w produkcji zwierzęcej (ok. 70%).

                Na ilość wyprodukowanego metanu w jelitach krów ma wpływ wiele czynników:

             ilość spożytej suchej masy,

             rodzaj żywienia,

             skład i zbilansowanie dawki

pokarmowej,

             różnice fizjologiczne między osobnikami, wielkość i tempo ich wzrostu,

             genotyp zwierząt,

             poziom wydajności,

             temperatura środowiska,

             zarządzanie stadem.

Dostęp do wszystkich artykułów archiwalnych znajdujących się na naszym portalu jest możliwy po wykupieniu prenumeraty czasopisma.

Ciąże bliźniacze u bydła – rzadkie, ale możliwe

Marcin Różewicz

Instytut Bioinżynierii i Hodowli Zwierząt,

UPH Siedlce

 

Bydło domowe należy do zwierząt jednopłodowych co oznacza, że normą jest uzyskiwanie od jednej cielnej krowy jednego cielęcia rocznie. Ciąże mnogie u tego gatunku choć rzadko to jednak zdarzają się w ostatnim czasie z coraz większą częstotliwością, szczególnie w stadach bydła mlecznego. Mimo, że u mniejszych gatunków należących podobnie jak bydło do przeżuwaczy jak owce czy kozy pożądane, a zarazem nieobciążające nadmiernie organizmu matki są ciąże bliźniacze lub trojacze, to jednak ciąża bliźniacza oraz sam poród przez krowę dwóch cieląt tylko z pozoru może wydawać się korzystny. Oprócz pewnej korzyści w postaci dwóch cieląt z jednej ciąży niesie ze sobą ryzyko w postaci możliwych powikłań.

O dobrych wynikach rozrodczych szczególnie u wysokowydajnych krów mlecznych, gdzie często zdarzają się problemy z rozrodem, świadczy uzyskanie jednego cielęcia od krowy rocznie. Z punktu widzenia ekonomiki produkcji wydawać by się mogło, że uzyskanie dwóch cieląt od jednej krowy pozwoli na powiększenie stada, jak również spowoduje dodatkowy zysk. Jednak komplikacje występujące podczas bliźniaczych porodów, szczególnie u krów mlecznych oraz niekorzystne zjawisko frymartynizmu sprawia, że nie do końca można uznać ciąże mnogie za korzystne.

Biologiczne uwarunkowanie

U większości krów cykl rujowy trwa 21-28 dni, ze średnim odchyleniem 2,33 dnia. Dzieli się go na cztery okresy:

             okres przedrujowy (proestrus),

             ruja właściwa (estrus),

             okres porujowy (metaestrus),

             okres spoczynku (anoestrus).

Dostęp do wszystkich artykułów archiwalnych znajdujących się na naszym portalu jest możliwy po wykupieniu prenumeraty czasopisma.

Choroby bydła przenoszone ze zwierząt łownych I. Bąblowica, bruceloza, erlichioza, gorączka Q

Zdzisław Gliński, Krzysztof Kostro

AP Wrocław

 

Nowym i rosnącym zagrożeniem dla hodowli zwierząt domowych są choroby zakaźne i pasożytnicze których źródłem zakażenia są różne gatunki zwierząt łownych, zarówno zwierzyna gruba taka jak jeleń szlachetny, sarna, łoś, daniel, muflon, dzik oraz zwierzyna drobna (zając szarak, dziki królik, bażant, kuropatwa, kaczki i gęsi łowne). Chore zwierzęta rozsiewające zarazki stanowią bezpośrednie zagrożenie także dla bydła, owiec i kóz. Skala tych zagrożeń zależy z jednej strony od rodzaju i inwazyjności zarazków z drugiej zaś strony od istnienia warunków umożliwiających zakażenie. Najważniejszym czynnikiem w tym przypadku jest kontakt z paszą i wodą oraz ze środowiskiem zanieczyszczonym przez zarazki oraz z przenosicielami jakimi są owady krwiopijne i kleszcze. Mniejszą rolę odgrywają kontakty bezpośrednie chorych zwierząt łownych ze zwierzętami domowymi. Wyjątek stanowi wścieklizna, która szerzy się wyłącznie drogą kontaktu bezpośredniego zwierząt wydzielających wirus wścieklizny ze śliną a wrotami zakażenia są rany po pogryzieniu.

Wiele z chorób przenoszonych ze zwierząt łownych może szerzyć się wśród zwierząt hodowlanych, co przyczynia się do strat ekonomicznych, zaś choroby wywołane przez czynniki zoonotyczne zagrażają zdrowiu, a w niektórych przypadkach (wścieklizna) życiu ludzi.

                Na występowanie chorób zakaźnych u bydła przenoszonych ze zwierząt dzikich oraz zwierząt łownych mają wpływ zarówno czynniki naturalne oraz czynniki antropogeniczne związane z działalnością człowieka. Wśród czynników naturalnych to obecność chorych zwierząt, brak ich naturalnych wrogów, wzrost populacji gryzoni jako częste źródło zakażenia, obecność przenosicieli chorób oraz niekontrolowana migracja zwierząt dzikich, często występowanie u zwierząt łownych bezobjawowych zakażeń lub chorób o subklinicznym przebiegu, co uchodzi uwadze człowieka. Wędrówki lisów i wilków przyczyniły się do rozprzestrzenienia wścieklizny w Europie, zaś szopów w Ameryce Północnej w latach 70-tych XX. Ważne znaczenie odgrywa zmienność cech zarazków oraz ich zdolność do przekraczania barier międzygatunkowych i adaptacja do nowych gospodarzy jakimi są zwierzęta domowe.

Dostęp do wszystkich artykułów archiwalnych znajdujących się na naszym portalu jest możliwy po wykupieniu prenumeraty czasopisma.

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.