Archiwum
Bolusy w żywieniu bydła
Józef Krzyżewski
Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu
W jaki sposób zrodziła się idea stosowania bolusów?
Otóż w niektórych krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i Australii, zarówno bydło jak i owce, są wypasane przez okres całego roku na rozległych pastwiskach. Taki system utrzymywania zwierząt sprawiał wiele kłopotów, związanych z racjonalnym uzupełnianiem zjadanego porostu składnikami mineralnymi (głównie mikroelementami) i witaminami. Okazało się, że pomysł zastosowania bolusów był trafnym rozwiązaniem wielu istniejących problemów zdrowotnych i produkcyjnych u zwierząt.
W wymienionych krajach pierwsze próby stosowania bolusów w żywieniu bydła i owiec rozpoczęto ponad 30 lat temu. W naszym kraju, jak dotąd, nie znalazły jeszcze powszechnego zastosowania. Mimo to, można je spotkać w ofercie handlowej kilku firm działających w Polsce, zajmujących się produkcją i dystrybucją dodatków paszowych do diet zwierząt.
Rodzaje bolusów
W zależności od sposobu uwalniania substancji czynnych, zawartych w bolusach, wyodrębnia się 3 ich rodzaje:
bolusy żelatynowe – charakteryzują się stosunkowo szybkim tempem uwalniania z nich mikroelementów i witamin, tj. w ciągu kilku godzin lub dni,
bolusy erodujące – złożone są z substancji, które są trudno rozpuszczalne i dlatego proces uwalniania zawartych w nich czynnych składników trwa od kilkunastu dni do kilku miesięcy,
bolusy dyfundujące – przeznaczone są do umieszczania przede wszystkim w żwaczu, gdzie zawarte w nich składniki przenikają do jego treści również w długim okresie czasu.
Dostęp do wszystkich artykułów archiwalnych znajdujących się na naszym portalu jest możliwy po wykupieniu prenumeraty czasopisma.