Archiwum

Krystyna Jakubowska, Marcin Różewicz, Dorota Szablicka

Instytut Bioinżynierii i Hodowli Zwierząt, UPH Siedlce

Klimat i średnie opady zarówno w trakcie roku jak i w poszczególnych miesiącach okresu wegetacyjnego wpływają znacząco na plon zielonej masy z upraw polowych oraz trwałych użytków zielonych. Widoczna w ostatnich latach obniżona wartość opadów oraz występowanie wysokich temperatur w okresie letnim sprawiają, że mimo odpowiedniej agrotechniki i nawożenia, plon zielonej masy obniża się. Jednym z warunków otrzymywania dopłat do obszarów użytkowanych rolniczo jest wprowadzenie również obowiązku tzw. zazielenienia, czyli wprowadzenie do upraw polowych roślin rekomendowanych. Możliwość uzyskania dodatkowej dopłaty do uprawy oraz wartościowej paszy białkowej spełnić może lucerna. Ponieważ jest to roślina wieloletnia, a plantacje utrzymuje się do trzech sezonów, jest to bardzo dobra roślina uprawna, szczególnie w gospodarstwach wyspecjalizowanych w hodowli bydła mlecznego oraz mięsnego.

Pochodzenie i morfologia lucerny a jej użytkowanie

Lucerna (Medicago L.) w stanie naturalnym rośnie w południowo-zachodniej Azji, terenach które przynależą dziś do Iraku i Iranu, inne jej formy występują również w Centralnej Azji i Syberii. Dziś znanych jest ponad 100 gatunków lucerny, jednakże jako rośliny uprawne wykorzystuje się cztery: lucerna siewna (Medicago sativa L.), lucerna mieszańcowa (Medicago x varia T. Martyn), lucerna sierpowata (Medicago falcata L.) i lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.). Ze względu na uzyskiwany plon oraz trwałość największe znaczenie gospodarcze mają: lucerna siewna i lucerna mieszańcowa.

Zaloguj się, aby zobaczyć.