Embriotransfer nie taki diabeł straszny
Alicja Mizera; Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Wprowadzenie technologii zarodkowych rozpoczęło się kilka dziesięcioleci temu, wraz z opracowaniem protokołów do superowulacji i transferu zarodków (ET), które rozpoczęły się pod koniec lat czterdziestych ubiegłego wieku. Technologie reprodukcyjne, w tym superowulacja, zapłodnienie in vitro (IVF) i ET, pozwalają osiągnąć wyższe wskaźniki poprawy genetycznej. Badania przeprowadzone w latach 80 i 90 ubiegłego wieku wykazały, że technologie reprodukcyjne mogą zwiększyć przyrost genetyczny o 10-20% w porównaniu z tradycyjnymi programami hodowlanymi. W ciągu ostatnich 40 lat nastąpiła poprawa protokołów synchronicznych i hormonalnych dla superstymulacji jajników i synchronizacji cyklu rujowego i owulacji, co pozwoliło znacznie obniżyć koszty wykorzystania ET w stadach. W ciągu ostatnich 15 lat transfer zarodków, wyprodukowanych in vitro zwiększył się o ponad 300%
