Zabiegi na użytkach zielonych wiosną

Barbara Wróbel; Instytut Technologiczno-Przyrodniczy – PIB w Falentach

 

Wiosna to okres budzenia się roślin po zimowym spoczynku i moment przeprowadzenie pierwszych wiosennych zabiegów pielęgnacyjnych. Celem wiosennej pielęgnacji użytków zielonych jest stworzenie jak najlepszych warunków dla wzrostu i rozwoju wartościowych gatunków traw i roślin bobowatych w runi. Prawidłowa pielęgnacja runi wiosną wpływa na ilość oraz jakość paszy pozyskiwanej w całym sezonie wegetacyjnym. Termin rozpoczęcia wiosennych zabiegów na łąkach i pastwiskach jest ściśle związany z przebiegiem warunków atmosferycznych w danym roku. Utrzymywanie optymalnego uwilgotnienia glebPodstawowym czynnikiem abiotycznym decydującym o produkcyjności trwałych użytków zielonych jest stan uwilgotnienia warstwy korzeniowej profilu glebowego. Praktycznym wskaźnikiem uwilgotnienia gleby może być głębokość zalegania wody gruntowej. Poziom wody gruntowej w łanie użytków zielonych powinien mieścić się w granicach pomiędzy tzw. dolnym a górnym dopuszczalnym poziomem. Granice tych przedziałów zależą przede wszystkim od rodzaju siedliska. W przypadku siedlisk mokrych optymalny poziom wody gruntowej powinien wynosić 80 cm, w siedliskach wilgotnych – 65 cm a w siedliskach posusznych – 35 cm. Dlatego już podczas wczesnowiosennych roztopów należy likwidować spiętrzenia wód powstające wskutek zatorów z brył lodu, kęp roślin, gałęzi i innych przedmiotów, aby ułatwić odpływ wody zastoiskowej z lokalnych obniżeń terenu. Oprócz szybkiego odprowadzenia wody z zastoisk w obniżeniach terenu ważne jest również zatrzymywanie wody zastawkami w okresie jej niedoborów podczas letnich suszy. Sprawnie działający system melioracyjny jest podstawowym warunkiem pozwalającym na prowadzenie prawidłowej gospodarki wodnej nie tylko w sezonie wiosennym, ale również w późniejszych miesiącach sezonu wegetacyjnego. Naprawy i konserwacje urządzeń melioracyjnychJedną z pierwszych czynności w okresie wiosennym na trwałych użytkach zielonych jest przegląd stanu urządzeń melioracyjnych znajdujących się na poszczególnych działkach oraz naprawa ewentualnych uszkodzeń. Przyczyny złego stanu i nienależytego funkcjonowania urządzeń i budowli melioracyjnych są różne. Woda spływająca po deszczu unosi ze sobą cząstki mineralne i organiczne, które osiadając na dnie zmniejszają spadki oraz zamulają rowy i kanały, co zmniejsza ich funkcjonalność. Osadzone żyzne namuły sprzyjają zarastaniu cieków roślinami błotnymi i krzewami.

 

 

Pozostało 90% tekstu

 

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Bydła 1/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych