Dagmara Migut; Uniwerystet Rzeszowski, Zakład Produkcji Rolniczej
Kukurydza jest jedną z najpowszechniej uprawianych roślin na świecie. Rosnące zainteresowanie uprawą tej rośliny wynika z możliwości jej uniwersalnego zastosowania – jako żywność, pasza dla zwierząt, roślina przemysłowa czy też energetyczna. Jednak, bez względu na kierunek uprawy kukurydzy, niezmiernie ważne jest uzyskanie wysokiego plonu suchej masy bądź ziarna o jak najlepszych parametrach jakościowych. Szereg czynników wywiera wpływ na kształtowanie się plonów. Przede wszystkim, wymienić należy uprawę przedsiewną, nawożenie, dobór odmian, siew, zwalczanie chwastów, dobór produktów do stosowania nawożenia dolistnego, zbiór, konserwację czy przechowywanie plonów. Poza czynnikami biotycznymi, w uprawie kukurydzy występują liczne stresy abiotyczne, które stanowią jedne z głównych zagrożeń dla produktywności rolnictwa. Należą do nich: niskie temperatury w okresie kiełkowania i wschodów roślin, przymrozki wiosenne, susza glebowa, nadmierne opady powodujące zalewanie upraw, uszkodzenia herbicydowe, uszkodzenia roślin przy stosowaniu nawożenia pogłównego, błędy w nawożeniu – braki makro i mikroskładników w glebie lub ich upośledzone pobieranie, zbyt kwaśny odczyn gleby, uszkodzenia gradowe, wyleganie z powodu silnych wiatrów, zbyt wysokie temperatury w okresie kwitnienia. Wszystkie te czynniki mogą powodować znaczące straty w plonie ziarna lub kiszonki. Ponadto mogą wpływać na prawie wszystkie procesy metaboliczne roślin, które są w stanie dostrzec bodźce środowiskowe i przystosować się do różnych środowisk, jednak stopień tolerancji i zdolności przystosowania się do stresów abiotycznych różni się w zależności od gatunku i odmiany. Dlatego uprawy we wczesnej fazie stresu nie wykazują widocznych objawów, ale ich fizjologia może ulegać znacznym zmianom.
Pozostało 90% tekstu
Artykuł został opublikowany w Hodowcy Bydła 2/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.
Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych