Hodowca Bydła 3/2015

Stefan Grzegorczyk; Katedra Łąkarstwa i Urządzania Terenów Zieleni, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie


Zespół zabiegów technicznych stosowanych na łąkach i pastwiskach przy zagospodarowaniu oraz użytkowaniu trwałych i przemiennych użytków zielonych nazywamy pratotechniką. Celem pratotechniki jest stworzenie korzystnych warunków do wzrostu i rozwoju wartościowych zbiorowisk trawiastych oraz uzyskanie obfitych plonów o wysokiej wartości pokarmowej w żywieniu zwierząt.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Ewa Stamirowska-Krzaczek; Instytut Nauk Rolniczych, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Paweł Krzaczek; Katedra Energetyki i Środków Transportu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie


Zgodnie z definicją Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej mleko „jest to produkt całego, nieprzerwanego doju od zdrowej, dobrze żywionej i nieznużonej nadmiernie krowy mlecznej, otrzymany w sposób prawidłowy, bez domieszki siary”.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Bartosz Kłos, Maciej Adamski; Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Śruta sojowa jest nadal w Polsce podstawowym komponentem wysokobiałkowym do produkcji pasz głównie dla drobiu i trzody, jak również, choć w mniejszym stopniu dla bydła. Na pokrycie krajowych potrzeb potrzeba 3,5 mln ton różnego rodzaju komponentów białkowych, w czym produkcja krajowa stanowi tylko 1,5-1,6 mln ton. Zapotrzebowanie białkowe jest w ok. 95% pokrywane przez śrutę sojową, rzepakową i słonecznikową, z czego 55% tej puli stanowi śruta sojowa. Dostępna w Polsce śruta sojowa w całości pochodzi z importu z obu Ameryk, zarówno Północnej (USA), jak i południowej (głównie Argentyna).

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Maciej Adamski, Katarzyna Wojtysiak

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Współczesne systemy chowu i warunki w jakich przebywają zwierzęta często odbiegają od naturalnego środowiska do jakiego są one przystosowane. Wiele czynników może wywołać rekcje stresowe, które mogą doprowadzić do zmniejszenia wydajności, zaburzeń rozrodu, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Hodowcy powinni świadomie dążyć do zmniejszenia stresu i zaspokojenia podstawowych potrzeb fizjologicznych zwierząt. Utrzymanie pastwiskowe wiąże się z najważniejszym aspektem dla producentów żywca wołowego, minimalizowaniem kosztów produkcji.

Utrzymanie bydła mięsnego powinno bazować przede wszystkim na użytkach zielonych, które są najtańszą bazą paszową, dostępną w Polsce od maja do listopada. Trwałe użytki zielone (TUZ) obejmują swym zasięgiem około 11%obszaru kraju (łąki – 8%, pastwiska – 3%), co stanowi 21% terenów rolniczych Polski. W celu zminimalizowania problemów związanych z użytkowaniem pastwiskowym, należy się dobrze do tego okresu przygotować.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Katarzyna Walkowiak, Maciej Adamski

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Rodzaj i sposób żywienia cieląt ma ogromne znaczenie, ponieważ wpływa na ich zdrowotność, przyszłe użytkowanie produkcyjne oraz rozpłodowe, głównie jałówek. Wszystko to decyduje z kolei o opłacalności produkcji.

Odchów cieląt jest jednym z najtrudniejszych okresów dla hodowców, a jednocześnie bardzo ważnym elementem, którego nie wolno zaniechać, ponieważ pierwsze kilka tygodni ma znamienny wpływ na rozwój układu odpornościowego i pokarmowego cielęcia. W tym czasie wykształcają się przedżołądki, brodawki żwacza, zmienia się tempo przechodzenia treści przez przewód pokarmowy oraz aktywność enzymów, rozwija się mikroflora a cielę zaczyna przygotowywać się do trawienia pasz objętościowych typowych dla przeżuwaczy. Dlatego skład dawki pokarmowej musi uwzględniać fazy rozwoju układu pokarmowego i jego zdolności trawienne.

Czytaj więcej...

Witold Skrzypczak, Hubert Waligóra

UP Poznań

Od kilku lat widoczna jest tendencja spadkowa, jeśli chodzi o stosowanie nawozów naturalnych w naszych gospodarstwach. Na taki stan składa się wiele czynników, które jednoznacznie prowadzą do zubożenia gleb w składniki pokarmowe, jak i w materię organiczną.

Wysoki udział roślin zbożowych w zmianowaniu, wykorzystywanie słomy na cele energetyczne oraz coraz mniejsza ilość gospodarstw, które prowadzą produkcję zwierzęcą, to główne przyczyny, że na pola trafia mniej obornika, gnojówki i gnojowicy. Niezależnie jednak od ilości dostępnych nawozów naturalnych w gospodarstwie, powinniśmy pamiętać o możliwości corocznego stosowania takiej dawki, która nie przekroczy 170 kg azotu (czysty składnik) ogólnego stosowanego na 1 hektar w ciągu roku (dyrektywa azotanowa).

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Hubert Waligóra, Witold Skrzypczak

W naszym kraju nadal dominuje płużna uprawa roli pod rośliny rolnicze. Od pewnego czasu można zaobserwować jednak powolne, ale systematyczne przechodzenie z tego systemu do systemów uproszczonych, bez orki, aż do siewu bezpośredniego włącznie. Zmiany te powodowane są względami przyrodniczymi i ekonomicznymi.

Trochę o początkach

Pierwsze wzmianki o ograniczeniach w uprawie roli pochodzą z lat czterdziestych ubiegłego wieku. W tamtym okresie opracowano nowe zasady tzw. minimalnej uprawy roli. Zostały one stworzone w Anglii. Około 20-stu lat później, w latach 60- tych, pojawiły się informacje o siewach bezpośrednich. Ich stosowanie zaczęło odbywać się bez uprawy roli. Siewy bezpośrednie dotyczyły różnych gatunków roślin uprawnych. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA), utworzono Centrum Informacyjne Uproszczonych Technologii Upraw. Na podstawie wieloletnich badań i idących w ślad za nimi wdrożeń, wprowadzono od 1990-go roku ustawę, która określiła zasady gospodarowania w rejonach szczególnie narażonych na erozję gleb. Jednym z zakazów w niej umieszczonych, jest wykluczenie orek przedzimowych, pod uprawę roślin jarych.

Czytaj więcej...