Pleśniakowiec lśniący Ważny szkodnik polskich ferm

Pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus), nazywany także chrząszczem ściółkowym jest typowym przedstawicielem rodziny czarnuchowatych (Tenerbrionidae). Ciało tego chrząszcza ma kształt łódkowaty i jest lekko spłaszczone, koloru czarnego lub kasztanowego – lśniącego. Spodnia część ciała jest jaśniejsza, koloru bordowego. Nieduża głowa chrząszcza jest wciągnięta w tułów. Pasożyty te osiągają od 5 do 8 mm długości ciała. Samce są niewiele większe od samic. Czułki stopniowo rozszerzają się ku swoim końcom. Aparat gębowy, jak też czułki i odnóża są czerwonobrązowe. Pokrywy i przedplecze pokrywają delikatne punkty. Skrzydła lotne są dobrze rozwinięte, aczkolwiek są one dość rzadko wykorzystywane do fruwania. Larwy podobnie jak u większości czarnuchowatych swoim pokrojem przypominają drutowce. Są żółtawego lub brązowo-szarego koloru, mają kształt wydłużony, cylindryczny. Posiadają dość krótkie czułki i słabo wykształcone trzy pary odnóży. Mają około 1,5 cm długości przed przepoczwarczeniem.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć.