Archiwum
Dzikie świnie Azji i Afryki, cz. 2
Zuzanna Wiśniewska; studentka studiów magisterskich, Animal Production Management, opieka merytoryczna nad tekstem: Anita Zaworska, Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Tereny Azji zamieszkiwane przez świniowate znajdują się głównie w strefie równikowej, natomiast w wypadku Afryki jest to również dodatkowo strefa podzwrotnikowa. Wspólną cechą warunków środowiskowych między porównywanymi kontynentami jest występowanie dwóch pór roku: pory suchej i deszczowej. Pierwotne świniowate ostały się na terenach Azji głównie na wyspach zasiedlając wilgotne lasy równikowe, świniowate Afryki znajdują się w większości na stałym lądzie, gdzie ich siedliska rozciągają się od lasów równikowych przez sawanny, a nawet półpustynie. Gatunki reprezentujące Azję są w większości zagrożone wyginięciem, a sytuacja w Afryce jest odmienna. Na rozległych obszarach lasów równikowych Afryki wszystkie gatunki dzikich świń łączy kilka wspólnych cech. Przede wszystkim są to zwierzęta aktywne nocą, wszystkożercy żywiący się kręgowcami, insektami, wszelkiego rodzaju trawami oraz owocami leśnymi, korzeniami, i co najistotniejsze dla człowieka – uprawami rolnymi, przez co postrzegane są w niekorzystnym dla nich świetle. Kolejna wspólna cecha to większe rozmiary ciała u samców niż u samic. Gatunki dzikich świń w Afryce są uważane przez CKGZ (Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych) za gatunki najmniejszego ryzyka, niezagrożone wyginięciem, pospolite i szeroko rozprzestrzenione.
