Archiwum
Rasy zachowawcze świń w Polsce pogłowie, możliwości wykorzystania, programy pomocowe
Marek Babicz¹, Magdalena Szyndler-Nędza², Ewa Skrzypczak³, Karolina Szulc³, Anna Hammermeister⁴, Zbigniew Bajda⁵
¹Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie,
²Instytut Zootechniki PIB w Krakowie,
³Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu,
⁴Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS” w Warszawie,
⁵Regionalny Związek Hodowców i Użytkowników Świni Rasy Puławskiej „PUŁAWIAK”
W 1992 roku w Rio de Janeiro sporządzono międzynarodową Konwencję o różnorodności biologicznej, co umożliwiło ustanowienie światowego Programu Ochrony Zasobów Genetycznych Zwierząt Gospodarskich. Polska w roku 1995 przyjęła zobowiązania do zachowania rodzimych ras zwierząt gospodarskich. Tworzone wówczas programy ochrony świń w Polsce i Europie, dotyczyły ras rodzimych, o krytycznej liczebności populacji (łączna liczba samic nie przekracza 100 lub liczba samców nie przekracza 5) oraz ras zagrożonych wyginięciem (liczba samic od 100 do 1000 lub liczba samców od 6 do 20).