Strefa Indyk

Indyk Polski 78 (1/2022)

IP78 12022

W numerze:

*Aktualności branżowe: Wylęgi piskląt indyczych; Handel pisklętami indyczymi; Wstawienia piskląt indyczych; Ceny skupu indyków i sprzedaży mięsa; Ceny materiałów paszowych – kolejny skok cenowy; Handel mięsem drobiowym ogółem w 2021r.; Handel mięsem indyczym w 2021 r.; Import mięsa indyczego; Produkcja mięsa drobiowego w UE; Ptasia grypa - Występowanie ognisk u drobiu w Polsce; 

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

 

  1. Produkcja indyków w Polsce w 2021 roku Marian Biegański
  2. Więcej niż żywienie – nowe spojrzenie na współpracę z hodowcami drobiu - cały artykuł
  3. Komisja Europejska zatwierdza Enviva® PRO do stosowania w żywieniu indyków
  4. Wykorzystanie biowęgla w żywieniu zwierząt Damian Konkol, Marcin Gumowski, Mariusz Korczyński
  5. Nowe wnioski wynikające z najobszerniejszego na świecie raportu dotyczącego zanieczyszczenia pasz i materiałów paszowych mikotoksynami Anna Nowak - cały artykuł
  6. Wyzwania związane z paszą dla indyków - cały artykuł
  7. Podstawy żywienia indyków w podziale na grupy produkcyjne Oliwia Duszyńska-Stolarska
  8. Wpływ wybranych czynników niezakaźnych na występowanie chorób metabolicznych układu kostno-szkieletowego u indyków Bartłomiej Tykałowski
  9. Biologiczne bezpieczeczeństwo podstawą zdrowia drobiu Stanisław Wężyk, Ryszard Gilewski
  10. Wysoce zjadliwa grypa ptaków ciągle w ofensywie Agnieszka Wilczek-Jagiełło
  11. Modelowanie rozprzestrzeniania się ptasiej grypy z użyciem danych geolokalizowanych i technik uczenia maszynowego Krzysztof Knop, Kamil Smolak, Maciej Kuczkowski, Cezary Mitrus, Sebastian Opaliński, Krzysztof Kozłowski, Mariusz Korczyński, Witold Rohm
  12. Bramy bioasekuracyjne i inne metody dezynfekcji pojazdów na fermach Bartosz Korytkowski
  13. Salmonella Infantis dominującym serotypem w produkcji indyków
  14. Czarna główka – choroba pasożytnicza indyków
  15. Problem narastającej antybiotykooporności w produkcji zwierzęcej Iwona Stolarska
  16. Viva a hodowla indyków (drobiu) w Polsce Marian Biegański
  17. Stany zapalne skóry indyków i ich wpływ na wyniki produkcji Bartosz Korytkowski

 

 

Producenci pasz dla indyków*
Wyposażenie ferm drobiarskich*
Wykaz wylęgarni i dystrybutorów piskląt indyczych w Polsce*
Wykaz ubojni żywca indyczego w Polsce*

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

Kup ten numer - 20,00 zł TUTAJ

Kup prenumeratę, w prezencie otrzymasz segregator i Katalog Firm Drobiarskich - piąta edycja - 80zł  TUTAJ

Bartosz Korytkowski

 

Liczne przypadki zapalenia skóry na podeszwach nóg to w dużym stopniu wynik nieodpowiednich warunków chowu indyków. Uszkodzeniom początkowo ulega tylko skóra, następnie tkanki stóp, a wszystko to powoduje duże trudności w poruszaniu się ptaków. Indyki dotknięte tymi schorzeniami często przysiadają, a wówczas uszkodzeniom ulega także skóra na ich mostku. W  chowie indyków kontaktowe zapalenie skóry stanowi duży problem. Schorzenie to generuje duże straty dla producenta z powodu gorszych przyrostów masy ciała jak również wyraźnego obniżenia wartości rzeźnej takich tuszek.  Wyróżnić można trzy rodzaje kontaktowego zapalenia skóry:1. Występuje u indyków i kurcząt brojlerów.  Charakteryzuje się zmianami na brzusznej stronie poduszki śródstopia i nosi nazwę zapalenia skóry poduszki stopy (foot-pad dermatitis – FPD). Ten rodzaj bywa także nazywany zapaleniem skóry podeszwy stopy albo strupami na poduszce stopy.2. Występuje u indyków.  Charakteryzuje się zmianami na piersiach, które są nazywane butonami albo ogniskowym wrzodziejącym zapaleniem skóry (focal ulcerative dermatitis – FUD).3. Występuje u kurcząt brojlerów.  Charakteryzuje się zmianami na poduszce stopy i na tylnej stronie stawu skokowego oraz na piersiach brojlera lub też tylko na tylnej stronie stawu skokowego i na piersiach – nosi nazwę kontaktowego zapalenia skóry u kurcząt brojlerów (contact dermatitis of broilers).

Producentom drobiu trudno jest przejść do porządku dziennego wobec opracowania Fundacji Viva, zawierającego uwagi dotyczące produkcji drobiarskiej. Znajduje się tam szereg kłamstw i nietrafionych stwierdzeń organizacji ekologicznych. Wynikają one z niewiedzy i ukierunkowanych uprzedzeń, nie mających wiele wspólnego z realnymi warunkami produkcji. Trudno się dziwić „aktywistom śledczym”, skoro swój obraz produkcji drobiarskiej wynoszą z obserwacji „zza płotu” firm produkcyjnych. Rzeczywisty stan można uzyskać tylko na fermach i w zakładach drobiarskich, ale tam aktywiści, raczej celowo się nie pojawiają. Merytoryczna odpowiedź na materiały wyemitowane przez TVN i TVN24 zawarta jest w oświadczeniu sygnatariuszy Porozumienia Rolniczego Zrzeszeń i Organizacji Drobiarskich. Ponadto poszczególne zagadnienia wymagają kolejnych wyjaśnień. Nieprawdą jest, że ptaki swoje pierwsze miesiące spędzają w halach bez światła. Stada drobiu chowane są według z góry ustalonego programu świetlnego. Początek odchowu piskląt to 24 godzin światła, a produkcja odbywa się średnio przy 16 godzinnym dniu świetlnym, czyli o wiele dłuższym niż dzień naturalny (natężenie światła minimum 20 lux).

Iwona Stolarska; Specjalista Chorób Ptaków, Prywatna Praktyka Weterynaryjna MedicalVet

 

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wskazała na problem antybiotykooporności drobnoustrojów jako największe zagrożenie zdrowia publicznego. Niestety, oporność na antybiotyki znacznie przekracza tempo powstawania nowych preparatów przeciwdrobnoustrojowych. Analizy i raporty EMA (Europejskiej Agencji ds. Leków) sygnalizują, że globalny poziom sprzedaży antybiotyków wykorzystywanych w produkcji zwierzęcej wzrasta. Blisko 100 lat temu Aleksander Fleming odkrył penicylinę (1928 rok), co stanowiło prawdziwy przełom w leczeniu chorób bakteryjnych. Jednak sam Fleming ostrzegał przed zjawiskiem antybiotykooporności, ponieważ jest to naturalne zjawisko biologiczne, a mechanizmy powodujące oporność istniały na długo przed odkryciem antybiotyków. Oporność jako naturalny mechanizm przetrwania jednych bakterii, które produkując substancję zabijają lub hamują wzrost innej, konkurencyjnej. Jednocześnie bakteria produkująca substancję bójczą musi wytworzyć mechanizm odporności na własny produkt (oporność naturalna). Gorzej, jeśli bakteria wcześniej wrażliwa na działanie konkretnego antybiotyku staje się, w wyniku mutacji, odporna na jego działanie (oporność nabyta). Przyczyny powstawania antybiotykooporności:powszechne i nieuzasadnione stosowanie antybiotyków w medycynie ludzkiej oraz weterynaryjnej, nie przestrzeganie podstawowych zasad antybiotykoterapii (niewłaściwe dawkowanie, zbyt krótki lub zbyt długi czas leczenia, niewłaściwy dobór leku do postawionego rozpoznania, nieznajomość farmakokinetyki i farmakodynamiki leku w stosunku do patogenu i miejsca leczenia),stosowanie antybiotyków w celach pozamedycznych w produkcji zwierzęcej (stymulatory wzrostu, przeciwdziałanie stresowi, zabiegi zootechniczne, itd.).

Pierwszy odnotowany przypadek histomonozy w Stanach Zjednoczonych miał miejsce w Rhode Island w 1893 roku. Prawdopodobnie pasożyt wywołujący chorobę dotarł do USA już dekadę wcześniej wraz z importowanymi bażantami. Następnie choroba rozprzestrzeniła się na całe Stany Zjednoczone, pustosząc stada indyków. Wówczas pogłowie indyków spadło z 11 milionów ptaków (dane z 1890 roku) do średnio 3,7 miliona indyków rocznie w okresie 1910-1920. W latach 60. XX wieku dopuszczono do użytku leki przeciw histomonozie, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia śmiertelności wśród indyków. Ostatecznie, leki opracowane w celu leczenia histomonadozy zostały zakazane (McDougald 2005). Histomonas meleagridis, beztlenowy pasożyt pierwotniaczy z rzędu Trichomonadida, jest czynnikiem wywołującym histomonozę, czyli zakaźne zapalenie jelit ślepych i wątroby (choroba znana również pod nazwą: czarna główka). Cechą charakterystyczną pierwotniaka jest różnorodność form, w jakich może występować. Znane są 3 jego postacie: głodowa (w żywicielu pośrednim Heterakis gallinarum), pełzakowata oraz rzęskowa (Stępkowski i Zarzycki 1977).  Postać głodowa odgrywa główną rolę w występowaniu i pojawianiu się choroby. Związana jest z żywicielem pośrednim.

Badacze z Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej (USA) przeprowadzili doświadczenie produkcyjne u lokalnego producenta drobiu, mające na celu identyfikację serotypów pałeczek Salmonella w chowie indyków rzeźnych. W trakcie trzyletnich badań pobierano wymazy z obuwia ochronnego pracowników – 14 dni przed końcem odchowu indyków. Dzięki temu łącznie przeanalizowano 1 606 próbek. W oparciu o wyniki badań odnotowano, że Salmonella Infantis jest zdecydowanie dominującym serotypem w budynkach dla indyków rzeźnych – potwierdzono obecność serotypu w ponad jednej czwartej próbek dodatnich (potwierdzających obecność pałeczek Salmonella). Badacze podali, że między innymi wiek fermy może mieć wpływ na liczbę zebranych próbek z wynikiem dodatnim. Co więcej, w połowie doświadczenia producent zaprzestał stosowania antybiotyków. Odnotowano wówczas więcej próbek dodatnich.

Bartosz Korytkowski

 

Bramy bioasekuracyjne jak również maty dezynfekcyjne stanowią coraz częściej stały element wyposażenia systemu bioasekuracji na fermie drobiu. Pozwalają one na zwiększenie poziomu bezpieczeństwa higienicznego takiego obiektu i ograniczenie możliwości przedostania się do niego mikroorganizmów chorobotwórczych ze środowiska zewnętrznego. Utrzymanie na fermie drobiu odpowiedniego poziomu higieny jest przede wszystkim gwarancją mniejszej ilości chorób wywoływanych przez takie czynniki jak: mikroorganizmy chorobotwórcze, insekty czy gryzonie. Zwiększa to w sposób znaczny rentowność samej produkcji jak i tym samym zysk ekonomiczny. Aktualnie mówiąc o bioasekuracji mówimy zasadniczo o takich elementach jak: dezynsekcja, deratyzacja i dezynfekcja. Wszystkie te czynności mają kolosalne znaczenie dla utrzymania odpowiedniego poziomu higieny. W przypadku dezynfekcji, bardzo często porusza się jedynie temat stosowania środków dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, w których przebywają ptaki i obsługa fermy. Pozwala to oczywiście na zwiększenie poziomu ochrony i zmniejszenie ilości mikroorganizmów chorobotwórczych znajdujących się w budynku. Częstokroć pomija się natomiast problem szeregu drobnoustrojów, jakie mogą przedostać sie na teren fermy ze środowiska zewnętrznego. Jest to szczególnie istotne w takich sytuacjach kiedy w Polsce w dalszym ciągu występuje wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnych ognisk np. ptasiej grypy. Aby podnieść skuteczność przyjętego na fermie planu bioasekuracji należy wdrożyć element umożliwiający jak najbardziej skuteczną dezynfekcję różnego rodzaju pojazdów, które przedostają się na teren fermy z zewnątrz. Do najczęściej spotykanych tego rodzaju urządzeń należą właśnie maty dezynfekcyjne i bramy bioasekuracyjne.

Krzysztof Knop1, Kamil Smolak2, Maciej Kuczkowski2, Cezary Mitrus2, Sebastian Opaliński2, Krzysztof Kozłowski3, Mariusz Korczyński2, Witold Rohm1,2

1 U+GEO Sp. z o.o.,

2 Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu,

3 Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

 

Grypa ptaków to gwałtownie przebiegająca choroba zakaźna ptaków, która wywoływana jest przez Orthomyksovirus typu A. Epidemia grypy ptaków w sezonie 2020-2021 była jak dotychczas jedną z największych i najbardziej niszczycielskich epidemii HPAI. Zgłoszono 3555 przypadków wykrycia HPAI i około 22 400 000 mln dotkniętych nią ptaków w 28 państwach europejskich. W  sezonie 2020/2021 wykryto ponad 1300 ognisk na fermach w Europie, z czego 359 ognisk w Polsce (www.izsvenezie.com/reference-laboratories/avian-influenza-newcastle-disease/europe-update). Ogółem od stycznia do sierpnia 2021 r. w Polsce stwierdzono łącznie 339 ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków, w których utrzymywanych było niemal 11,8 mln sztuk drobiu. We wszystkich tych ogniskach w 2021 roku stwierdzono podtyp wirusa grypy ptaków H5N8. Od 10 sierpnia do 1 listopada 2021 r. nie stwierdzono zakażeń drobiu wirusem grypy ptaków w Polsce. W listopadzie 2021 r. zanotowano już 27 ognisk wariantu H5N1, w których poddano eutanazji ponad 1 milion sztuk drobiu (www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/obszary-objete-ograniczeniami-hpai-zgodnie-z-decyzja-wykonawcza-komisji-ue-202164-z-dn-160421-r). Stwierdzenie grypy ptaków na fermie drobiu powoduje ogromne straty finansowe dla jej właścicieli oraz budżetu państwa. Jak podała Katarzyna Gawrońska, dyrektor Krajowej Izby Producentów Drobiu i Pasz, straty finansowe branży drobiarskiej w Polsce mogą zatem sięgnąć kilkuset milionów złotych, za sezon 2020-2021.

Agnieszka Wilczek-Jagiełło

 

Kolejny już rok powraca do nas temat wysoce zjadliwej ptasiej grypy i strat jakie powoduje. Zaledwie w styczniu 2022 roku wykryto w Polsce 16 ognisk ptasiej grypy w stadach drobiu i 81 przypadków tego wirusa u ptactwa dzikiego. Do 31 stycznia zlikwidowano łącznie ponad 360 tysięcy sztuk drobiu. Łatwo więc policzyć sobie straty, jakie przyniósł wirus HPAI (ang. highly pathogenic avian influenza) w zaledwie pierwszym miesiącu roku 2022. Sytuacja w roku ubiegłym też nie była lepsza. W całym roku 2021 w Polsce stwierdzono 403 ogniska wysoce zjadliwej ptasiej grypy. W stadach tych łącznie utrzymywano ponad 14 milionów sztuk drobiu. Krajami, które obok Polski są w równym stopniu narażone na występowanie wirusa HPAI są: Francja, Węgry, Niemcy, Holandia. Występowanie wirusa wysoce zjadliwej grypy ptaków w określonych rejonach Europy prawdopodobnie związane jest z przebiegiem szlaków migracyjnych dzikiego ptactwa z obszarów Azji. Wirusem HPAI najczęściej izolowanym w polskich stadach w 2021 roku był ten podtypu H5N8, a w drugiej połowie roku H5N1. Podtyp wirusa H5N1 był również najczęściej izolowanym podtypem na początku roku 2022. Wirusy ptasiej grypy reprezentują rodzinę wirusów Orthomyxoviridae. Na podstawie badań serologicznych wydzielono trzy typy wirusa grypy: A, B i C. Wszystkie wirusy grypy ptaków reprezentują typ A. Zróżnicowanie wypustek glikoproteinowych na powierzchni wirusa grypy tj. hemaglutyniny (HA) i neuraminidazy (NA) pozwala na przydzielenie wirusów grypy ptaków do szeregu różnych podtypów. Wyizolowano już ponad 16 podtypów HA i 9 podtypów NA. Od ptaków izolowano już wszystkie kombinacje antygenów HA i NA.

Stanisław Wężyk, Ryszard Gilewski; AVICONS

 

W okresie jesienno-zimowym ponownie nasiliło się występowanie ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) na terenie Polski. W  intensywnym i wielkotowarowym chowie drobiu, niezbędne jest stosowanie skutecznych programów bezpieczeństwa biologicznego, ponieważ panujące choroby, mogą powodować ogromne szkody w stadach. Programy te, zwane też bioasekuracyjnymi (Koncicki, 2012), są czynnościami zapobiegającymi lub ograniczającymi kontakt ptaków z chorobotwórczymi mikroorganizmami. Zaczynają się od izolacji fermy przed zarazkami spoza jej obszaru, obejmując następnie poszczególne pomieszczenia fermy. Na fermie przestrzegane są ogólne zasady higieny, stosowanie programów profilaktycznych szczepień, monitorowanie zakażeń oraz odkażanie dezynsekcyjne i deratyzacyjne. Wg Epp (2021), wdrażanie programów nie jest trudnym zadaniem, w porównaniu do uświadomienia ich znaczenia obsłudze fermy. W japońskich prefekturach Chiba i Miyzake, 30.01.2021 r. stwierdzono wystąpienia wysoce zakaźnej ptasiej grypy (HPAI). Od grudnia 2020 r., była to siódma epidemia występująca w tamtejszych pefekturach, powodująca konieczność uboju około 1,5 miliona ptaków. Przypadki zakażenia większości ferm drobiu wirusem ptasiej grypy, można przypisać ludzkim błędom, w tym niewystarczającej ochronie przed dzikimi ptakami i gryzoniami. Inspektorzy weterynarii stwierdzili, że w 63% drobiarskich ferm, ich obsługa, nie podjęła wystarczających zabiegów i środków dezynfekcyjnych. Na całym świecie epidemie wywołane różnymi chorobami, najczęściej można przypisać, nieprzestrzeganiu przepisów bezpieczeństwa biologicznego i błędom popełnianym przez obsługę ferm (Epp 2021). 

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.