Najnowsze wydanie
Ulubionym tematem rozmów w Anglii jest zawsze pogoda – nigdy nie jest dobra, ale przynajmniej Anglicy bardzo rzadko mogą narzekać na skrajne temperatury. Ostatnie dwie zimy były jednak bardzo ciężkie. Świnie najbardziej lubią komfort, dlatego należy przyłożyć więcej uwagi do zapewnienia im właściwych warunków.
Przy zbyt niskiej temperaturze zwierzęta wykorzystują paszę na ogrzanie organizmu, natomiast przy zbyt wysokiej przestają jeść i poddane są działaniu stresu cieplnego. W Wielkiej Brytanii oraz w innych krajach Europy Północnej producentów może bardziej niepokoić zbyt niska temperatura, natomiast w Tajlandii świnie narażone są na stres cieplny. Temperatura w tym kraju oscyluje wokół 20-36°C, co przy wysokiej wilgotności stwarza niekorzystne warunki chowu. W takim przypadku największe obawy dotyczą utrzymania świń hodowlanych.
Te wysokie temperatury nie wpływają korzystnie na spożycie paszy oraz tempo wzrostu. Starsze chlewnie mają zwykle dość wysokie dachy i są otwarte jednostronne, co daje możliwość naturalnej wentylacji, która jest często wspomagana przez duże wentylatory zawieszone od dachu. Mimo to różnica temperatur może wynosić 10°C pomiędzy pomiarem porannym a wieczornym. Można to zniwelować poprzez zastosowanie rolety umieszczonej po bokach kojców, które zostaną podniesione i obniżone w zależności od temperatury.
Tajski sektor wieprzowy jest zdominowany przez dwa ogromne koncerny: Charoen Pokphand Foods (CP) i BetaGro. Obie zajmują się także wytwarzaniem pasz oraz materiałem genetycznym. Tajski Foods Group ma jednak niższy profil, koncentrując się wyłącznie na rynku tajskim. Tajski Foods Group jest zintegrowanym producentem zwierząt, zlokalizowanym w centralnej prowincji Tajlandii Ayutthaya. Utrzymuje 50 000 loch w oparciu o duńską rasę Landrace oraz genotypy York i Duroc do produkcji tuczników. Koncern oferuje wsparcie techniczne, a także finansowe dla swoich producentów kontraktowych w celu modernizacji budynków oraz zakupu nowoczesnych urządzeń. Dość popularne jest ostatnio inwestowanie w wentylację tunelową, które daje bardzo dobre rezultaty w ochładzaniu środowiska na fermie. Wentylacja tunelowa obniża temperaturę na całej długości budynku, w przeciwieństwie do kurtyn otwieranych na jedną stronę budynków. Przy tej technologii ilość zużywanej energii elektrycznej jest dużo większa, ale jest to inwestycja niezbędna do sprawnego funkcjonowania fermy.
Tanupat Sangkalits jest inżynierem firmy Farmbiz Co Farmbiz, która zajmuje się obsługą ferm w zakresie wentylacji oraz sterowników mikroklimatu. Takie urządzenia są w stanie obniżyć zużycie energii w systemach wentylacyjnych, kontrolując prędkość obrotową wentylatora. Tanupat niedawno rozpoczął sprzedaż płyt styropianowych o grubości 25 mm i 50 mm, wewnątrz których znajduje się warstwa plastiku. Panele te są szeroko stosowane w dużych pomieszczeniach chłodniczych, a także do izolacji chłodni. Tanupat zainwestował ostatnio 833.333 USD we własne chlewnie. We wschodniej części Tajlandii, prowincji Prachinburi znajdują się obiekty na 1600 loch. Hodowca posiada kontrakt na odbiór żywca z Tajlandia Foods. Ferma posiada trzy sektory porodowe, po 400 stanowisk każde, z których każdy składa się z dwóch pomieszczeń po 66 kojców. Zamiast kurtyn po bokach budynku Tanupat postanowił wykonać ściany boczne oraz dach z tych płyt warstwowych. Zewnętrzna temperatura waha się w tym rejonie od 35 do 40°C. Wewnątrz budynku powinna być utrzymywana stała temperatura o wysokości 28°C. Temu mają służyć płyty izolacyjne. Dachy wykonane są z płyty o grubości 25 mm, podwieszanej na suficie, wykonanym z płyty o grubości 50 mm. Obniżenie temperatury wewnętrznej ma pomóc szczególnie lochom karmiącym, które aby zapewnić dostateczną ilość pożywienia oseskom powinny zjadać więcej paszy. Czas pokaże, czy starania Tanupata przyniosą rezultaty. Lochy utrzymywane w budynkach zaizolowanych w ten sposób dały średnio 10 prosiąt odchowanych do wieku 3 tygodni o wadze 7,2 kg, te wyniki pozwalają dobrze wróżyć na przyszłość.
Poza tym na fermie zainstalowana jest wentylacja tunelowa, kierowana sterownikami. W przypadku nieprawidłowego działania systemu wentylacji poza normalnymi godzinami pracy zostanie włączony alarm, powiadomienie o tym fakcie zostanie wysłane sms bezpośrednio na telefon Tanaputa.
Całość inwestycji została zaplanowana na zasadzie „just in time”, tak aby prosięta odsadzane były zaledwie w 3 tygodniu, co jest oczywiście dla nich nieco traumatyczne przeżyciem, ale daje lepsze efekty finansowe. Legowiska macior wyściełane są ściółką, co powoduje konieczność codziennego usuwania obornika ze stanowiska.
W gorących krajach azjatyckich zasadnicze znaczenie ma dostarczenie potrzebnej ilości czystej wody. Tradycją jest wykorzystywanie cieków podziemnych, ale wiercenie studzien jest niekiedy obarczone znacznymi nakładami finansowymi. Tanupat ma to szczęście, że jego gospodarstwo położone jest na ziemi, gdzie odległość do lustra wody wynosi jedynie 4 metry. Wykonano zbiornik wodny o głębokości 20 m, co oznacza, że głębokość od dna do lustra wody wynosi 16 m. Nadmiar wody nie jest marnotrawiony, lecz kierowany do laguny.
Tanupart ma nadzieję, że całość inwestycji zwróci mu się w ciągu pięciu lat. W pierwszym rzucie wyprodukowano na fermie 660 sztuk prosiąt, które uzyskały cenę 16,6 USD za prosię ważące 4,5 kg oraz dodatkowo za każdy kg 7,3 USD. W konsekwencji średnio za jedno prosię uzyskał 36,4 USD. ■
Tłumaczenie: Agnieszka Markowska
Stuart Lumb,
niezależny dziennikarz, Wlk. Brytania
