Archiwum
Włókno w żywieniu drobiu
Wiktor Bendowski 1, Jakub Urban 2, Monika Michalczuk 2, Damian Bień 2
1 Koło Naukowe Hodowców Zwierząt Gospodarskich przy WHBiOZ, SGGW w Warszawie
2 Katedra Hodowli Zwierząt, Instytut Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie
Ogólna charakterystyka włókna surowego - Włókno to ważny składnik pasz pochodzenia roślinnego, który ma wpływ na wartość pokarmową paszy, produkcję i zdrowie zwierząt. Włókno można podzielić na dwie części ze względu na rozpuszczalność w wodzie – rozpuszczalne, ulegające fermentacji bakteryjnej w jelitach oraz nierozpuszczalne. Włókno rozpuszczalne w wodzie, dzięki działaniu bakterii jelitowych w dużej mierze przyczynia się do powstawania krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, które mają pozytywny wpływ na stan zdrowia zwierząt oraz ich wyniki produkcyjne. Ilość oraz rodzaj włókna są powiązane z fazą zbioru rośliny (Korytkowski 2020). Nadmiar włókna w paszy zazwyczaj spowodowany jest złym terminem zbioru roślin. Nadwyżka ta wpływa na pogorszenie zdolności trawienia oraz niechęć do pobierania paszy przez zwierzęta. Należy zwrócić uwagę, że niedobór włókna w dawce pokarmowej jest tak samo szkodliwy jak jego nadmiar, co wpływa na rozregulowanie pracy całego przewodu pokarmowego. Czynnikami wpływającymi na zdolność trawienia włókna są: przyzwyczajenie zwierząt do danego rodzaju włókna, wiek, masa ciała, czy zmienność osobnicza. Na podstawie podanych czynników stwierdzono, że wykorzystanie włókna surowego u zwierząt monogastrycznych waha się w przedziale 0-97%, jednakże najczęściej wynosi 35-40% (Wilkowska 2017). Rodzaje węglowodanów strukturalnychW celu dokładnego usystematyzowania składników włókna zaproponowany został jego podział na strukturalne i niestrukturalne (ryc. 1). Do węglowodanów strukturalnych zalicza się NDF (ang. neutral dietary fiber) – włókno detergentowo neutralne, w którego skład wchodzą dodatkowo ADF (ang. acid dietary fiber) – włókno detergentowo kwaśne oraz ADL – jest to detergentowo kwaśna lignina. W skład NDF-u wchodzą między innymi frakcje celulozy, hemicelulozy oraz ligniny, z czego najwyższą strawność charakteryzują się hemicelulozy. Strawny NDF jest parametrem, na podstawie którego można oszacować pobranie paszy, ponieważ im więcej jest NDF w paszy, tym gorsze jest jej pobranie (Kowalski 2006). Czynnikiem limitującym strawność NDF-u jest poziom ligniny – niestrawnego składnika włókna roślinnego. Włókno kwaśno-detergentowe (ADF) obejmuje najmniej strawne składniki pasz, w tym część celulozy oraz ligninę i krzemionkę. Składniki te nie ulegają rozpuszczeniu podczas oznaczania ich zawartości w środowisku kwaśnym. Pożądana jest niska zawartość ADF, gdyż oznacza to wyższą koncentrację energii netto (Wilkanowska 2017).
Pozostało 90% tekstu
Artykuł został opublikowany w Hodowcy Drobiu 6/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.
Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych
