Archiwum

Agnieszka Wilczek-Jagiełło

Choroby pasożytnicze to oprócz infekcji bakteryjnych i wirusowych najczęstsza przypadłość dotykająca drób. Najwięcej problemów w hodowli drobiu sprawiają obecnie wszelkiego rodzaju robaczyce żołądkowo-jelitowe (np. askaridioza, heterakioza, syngamoza, cestodozy), a także choroby pasożytnicze wywoływane przez pierwotniaki (np. kokcydioza, histomonoza, trichomonoza). Obecność pasożytów wywołuje szereg niekorzystnych zmian tj. rozwój objawów chorobowych, a także znaczące straty w produkcyjności zwierząt (zmniejszenie liczby znoszonych jaj, gorsze przyrosty masy ciała). Okazuje się, że choroby pasożytnicze mogą wpływać również na funkcje układu odpornościowego, zmieniając chociażby wrażliwość ptaków na choroby wirusowe i bakteryjne, a także wpływając na skuteczność przeprowadzanych szczepień. Obecność pasożytów, podobnie jak w przypadku infekcji powodowanych przez bakterie i wirusy, uruchamia mechanizmy układu odpornościowego gospodarza. Wydaje się, że jest to proces niezwykle złożony i skomplikowany, zależny chociażby od gatunku pasożyta, a także od samego gospodarza. Doskonałym przykładem może być tutaj histomonoza. Pasożyt Histomonas meleagridis atakuje zarówno kury, jak również indyki. Różnice w aktywowaniu układu odpornościowego w odpowiedzi na inwazję tych pierwotniaków powodują, że odpowiedź immunologiczna jest jednak zupełnie inna u kur i indyków, dzięki czemu te pierwsze przechodzą parazytozę prawie bezobjawowo (subklinicznie), podczas gdy u indyków często kończy się ona upadkami ptaków. Infekcje pasożytnicze w większości przypadków prowadzą do wzrostu ilości eozynofilii i produkcji immunoglobulin klasy E, które to z kolei pobudzają różnego rodzaju mechanizmy efektorowe zależne od tego, gdzie ulokowane są pasożyty w organizmie.

Pozostało 90% tekstu

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Drobiu 6/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych