Archiwum

Józefa Krawczyk; Instytut Zootechniki PIB, Kraków

Aktualnie populacje gęsi pochodzą od szarej gęsi gęgawej (Anser anser), którą udomowiono przed ok. 3000 lat, gęsi garbonosej pochodzącej od suchonosa (Cygnopsis cygnoides L.) udomowionej około 1000 lat temu oraz od berniki kanadyjskiej (Branta canadensis Pall) udomowionej w XVIII wieku (Mazanowski 2012). Historię tworzenia w Polsce stad zachowawczych gęsi i najbardziej zasłużonych na tym polu pracowników naukowych opublikował Książkiewicz (2007) oraz Mazanowski (2012). Obie wojny światowe oraz postępująca intensyfikacja rolnictwa, przyniosły ograniczenie populacji gęsi w Polsce i pozostałych krajach Europy Wschodniej. Zmniejszyła się również liczba użytkowanych ras i odmian. Występujące wcześniej na terenie Polski krajowe rasy i odmiany są dobrze przystosowane do naszych lokalnych, często trudnych warunków środowiskowych i klimatycznych. Ich występowanie jest ściśle związane z rolniczym krajobrazem oraz tradycją i kulturą społeczności różnych regionów Polski. Dziś mają znaczenie marginalne i tylko sporadycznie można je spotkać w lokalnym chowie przyzagrodowym. Ciągle jednak są potencjalnym źródłem niektórych genów usuniętych z intensywnie selekcjonowanych populacji. Lokalne rasy gęsi, posiadających szereg cennych cech takich jak: odporność na choroby, łatwość adaptacji do trudnych warunków środowiska, długowieczność i wiele specyficznych cech jakości mięsa (Smalec 1991, Okruszek i wsp. 2008). Obejmując te populacje programem ochrony, stworzono cenny rezerwuar genów, do którego zawsze można sięgać w genetycznym doskonaleniu populacji aktywnych.

Pozostało 90% tekstu

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Drobiu 7/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych