Strefa Trzoda

Hodowca Trzody Chlewnej 9-10/2016

Drożdże piwne Leiber jako dodatek paszowy ograniczający toksyczne działanie mikotoksyn w żywieniu trzody chlewnej

dr inż. Andrzej Sobieraj; Leiber Sp. z o.o., Krośniewice



Przebieg warunków atmosferycznych w 2015 roku sprzyjał rozwojowi grzybów rodzaju Fusarium na plantacjach zbóż, co wiąże się z możliwością skażenia ich mikotoksynami. Najczęściej wykrywaną toksyną w paszach jest deoksyniwalenon (DON) wytwarzany przez grzyby rodzaju Fusarium. Ten rodzaj grzyba odpowiedzialny jest także za obecność w paszach zearalenonu (ZEA) oraz fumonizyn (FB1). Problem obecności mikotoksyn w zbożach narasta również ze względów czysto agrotechnicznych. 

Żywienie na mokro

Elwira Fiedorowicz-Szatkowska; Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa, UWM w Olsztynie



Rosnące w ostatnich latach koszty związane z produkcją żywca wieprzowego oraz niskie ceny skupu w zakładach ubojowych sprawiają, że opłacalność chowu trzody chlewnej diametralnie spada. Dominującym kosztem w produkcji trzody chlewnej jest żywienie zwierząt, stanowiące ok. 70% ogółu wydatków. Dlatego też hodowcy coraz częściej decydują się na wykorzystanie ubocznych produktów przemysłu rolno-spożywczego w systemie żywienia na mokro. Taki sposób zadawania paszy nie tylko pozwala na obniżenie kosztów produkcji mieszanki paszowej, lecz wpływa również korzystnie na wyniki produkcyjne zwierząt i ich ogólny stan zdrowia.

Zdrowotne konsekwencje najczęstszych niedoborów żywieniowych

Andrzej Bochniak, Agnieszka Wilczek-Jagiełło




Obecny stan wiedzy odnośnie wymagań żywieniowych świń doprowadził do znaczącego zminimalizowania problemów zdrowotnych wynikających z niedoboru lub ewentualnie nadmiaru składników odżywczych. Choroby niedoborowe wciąż jednak zdarzają się od czasu do czasu i mogą dotyczyć: składników energetycznych, białka, a przede wszystkim witamin i minerałów.

Znaczenie wybranych dodatków paszowych w żywieniu trzody chlewnej

Anna Wilkanowska; Uniwersytet w Molise (Włochy)



Podstawą racjonalnego żywienia zwierząt gospodarskich są mieszanki pasz treściwych, w których obok białka znajdują się w odpowiednich proporcjach także składniki mineralne, jak: wapń, sód, potas, chlor, mangan, żelazo oraz witaminy, zapewniające prawidłowy rozwój zwierząt. W wielu przypadkach jednak, podawana zwierzętom karma nie pokrywa ich zapotrzebowania na składniki odżywcze, mineralne. Szczególnie ubogie są pasze pochodzące z gleb lekkich, zakwaszonych czy słabo nawożonych. Nowoczesne żywienie polega na świadomym uzupełnianiu składników odżywczych przy wykorzystaniu dodatków paszowych, które również mogą pozytywnie modyfikować florę bakteryjną jelit oddziałując tym samym korzystnie na zdrowotność zwierząt. Wprowadzenie do programu żywienia dodatków paszowych jest ściśle związane z obowiązującym od 1 stycznia 2006 roku zakazem stosowania antybiotykowych stymulatorów wzrostu. Zakaz ten wynikał z powstawania odporności u bakterii chorobotwórczych groźnych dla zdrowia i życia człowieka. Dlatego dążono do wzmocnienia naturalnej odporności zwierząt i utrzymania optymalnej i sprzyjającej im mikroflory przewodu pokarmowego przez wprowadzanie do ich diety naturalnych bezpiecznych dodatków paszowych.

Bakterie probiotyczne chroniące prosięta przed chorobotwórczymi bakteriami Coli i Clostridium oraz poprawiające efektywność żywienia

Anita Zaworska; Katedra Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowe, jUniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu


Szacuje się, że przewód pokarmowy świni zasiedla ponad 400 różnych gatunków drobnoustrojów, których liczebność waha się od 103 do 1011 w 1 gramie treści pokarmowej. Przeważają bakterie Gram-dodatnie. Można do nich zaliczyć m.in. ziarniaki, Lactobacillus, Enterococcus, Bifidobacterium, Eubacterium, Propionibacterium czy Clostridium. Do bakterii Gram-ujemnych, bezwzględnych beztlenowców, należą natomiast: Fusobacterium i Bacteroides, zaś względnych beztlenowców: streptokoki i inne enterobakterie. Wszystkie te mikroorganizmy, pokrywają grubą warstwą błonę śluzową kosmków jelitowych, zapewniając normalne funkcjonowanie przewodu pokarmowego. 

Co warto wiedzieć o ASF?

Afrykański pomór świń (ASF – z angielskiego African swine fever) jest wysoce zakaźną chorobą świń domowych oraz dzików, która może mieć wpływ na świnie w każdym wieku bez względu na płeć. Wirus ASF nie stanowi zagrożenia dla ludzi, jednakże powoduje bardzo duże straty ekonomiczne związane z wysoką śmiertelnością świń, koniecznością ubicia zarówno chorych, jak i zdrowych zwierząt znajdujących się na terenach wykrycia ASF, utylizacją zwłok, oczyszczaniem i dezynfekcją, a także przeprowadzeniem badań laboratoryjnych.

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.