Archiwum

Marek Babicz; Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
Anna Hammermeister; Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS”

Hodowla trzody chlewnej, bardzo często błędnie nazywana chowem, produkcją, tuczem świń, jest to szereg działań zmierzających do uzyskania zwierząt o genotypie, który umożliwia wykazywanie przez te osobniki wartości użytkowej (tucznej, rzeźnej, rozpłodowej) na określonym, oczekiwanym poziomie. Przez genotyp należy rozumieć zespół wszystkich genów danego osobnika warunkujących jego właściwości dziedziczne. W każdym z genów występują allele – jeden pochodzący od lochy (matki), drugi od knura (ojca). Genotyp, tj. specyficzny kod genetyczny zwierzęcia, określa jego fenotyp, czyli charakterystyczne dla danego osobnika cechy. Dzieli się je na jakościowe, kształtowane z reguły przez jeden lub kilka genów oraz ilościowe, warunkowane przez wiele genów. Cechy jakościowe, np. umaszczenie, praktycznie nie wykazują podatności na wpływ środowiska. Z kolei cechy ilościowe reprezentowane przez wskaźniki użytkowości tucznej, rzeźnej i rozpłodowej są kształtowane w dużej mierze przez środowisko. W tym aspekcie w hodowli i produkcji świń wykorzystuje się podstawową zasadę: wartość użytkowa jest kształtowana przez czynniki środowiskowe, jakie występują w okresie chowu oraz uwarunkowania genetyczne, określone przez genotyp zwierzęcia. W praktyce oznacza to, że nawet najlepsze osobniki pod względem genetycznym nie będą mogły w pełni wykazać swojej produkcyjności w nieodpowiednich warunkach środowiskowych. Również odwrotnie, tj. zapewnienie najlepszych warunków środowiskowych osobnikom o niskim potencjale genetycznym nie spełni oczekiwań hodowcy czy producenta, a wręcz przeciwnie – pociągnie za sobą wysokie koszty produkcji.

Pozostało 90% tekstu

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Trzody Chlewnej 1-2/2022. Kup to e-wydanie (15,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych