Archiwum

Jacek Nowicki; Uniwersytet Rolniczy w Krakowie

Historia rozwiązań utrzymania loch w okresie okołoporodowym i podczas laktacjiProces zmian konstrukcji kojców porodowych przez długie lata był ciągłym dążeniem hodowców do zmniejszenia ryzyka występowania urazów i przygnieceń prosiąt. W chowie tradycyjnym i drobnotowarowym funkcję kojców porodowych w latach 50 i 60. pełniły powszechnie stosowane kojce wielofunkcyjne, które w zależności od doraźnych potrzeb służyły do odchowu różnych grup produkcyjnych świń. Kojce te, przeważnie o znacznej powierzchni (6-8 m2), przeznaczając do porodu i odchowu prosiąt oczyszczano, wyposażano w większą ilość materiałów ściołowych zapewniających lochom komfortowe warunki termiczne i dających im możliwość realizacji naturalnych form zachowania. Jednak już ówcześnie zdawano sobie sprawę z faktu, że duża część strat prosiąt spowodowana jest przygnieceniami, które były i nadal niestety są jednym z najbardziej frustrujących problemów w odchowie prosiąt. Dla zmniejszenia tych strat bardziej zapobiegliwi hodowcy oddzielali część kojca przegrodą, tworząc strefę bezpieczeństwa. Dla zachęcenia prosiąt do korzystania z tego miejsca zawieszano tam promiennik dogrzewający gniazdo, umieszczano korytko i poidełko. Ponieważ najczęściej do przygnieceń dochodzi w czasie gdy locha kładzie się do karmienia przy ścianie lub przegrodzie, w okolicach tych montowano różnorakie barierki (zwane też odbojami, odbojnikami) uniemożliwiające położenie się losze bezpośrednio przy ścianie. Tak przystosowywane do porodu i odchowu kojce stosowane są również niekiedy obecnie w chowie ekstensywnym/ekologicznym. Bardzo cenna dzisiaj jest historyczna już literatura jak np. „Zootechnika” TOM 1 (Herman 1958), w której można zobaczyć jak kilkadziesiąt lat temu utrzymywano zwierzęta. Pierwszym przykładem tam opisanym może być kojec dla maciory z częścią dla prosiąt znajdującą się na podwyższeniu czyli tzw. „balkoniku”. Inny sposób odizolowanego fragmentu kojca dla prosiąt można było uzyskać za pomocą przegrody, która oddzielała sąsiedni kojec na dwie części. Ten sposób pozwalał na wykorzystanie w późniejszym czasie obu kojców dla utrzymania loch luźnych, wystarczyło tylko zdemontować i wyciągnąć przegrodę. Takie oddzielne pomieszczenia dla prosiąt pozwalało zapewnić im dogodne warunki dokarmiania, zapewniało część legowiskową (która zawsze była sucha) oraz odpowiednie doświetlenie.

Pozostało 90% tekstu

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Trzody Chlewnej 3-4/2022. Kup to e-wydanie (15,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych