Strefa Drób

Hodowca Drobiu 1/2022

HD 1 2022

W numerze:

* Aktualności branżowe: Wylęgi piskląt, Rynki globalne, 1 tydzień 2022, Ceny skupu drobiu rzeźnego, Miesięczne ceny rynkowe tuszek z kurcząt w krajach UE, Handel mięsem drobiowym w okresie I-X 2021 r., Ceny skupu i sprzedaży jaj, Miesięczne ceny rynkowe jaj w krajach UE, Handel jajami w okresie I-X 2021 r., Ceny materiałów paszowych, Występowanie ognisk ptasiej grypy u drobiu w Polsce.

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

 

  1. Modelowanie rozprzestrzeniania się ptasiej grypy z użyciem danych geolokalizowanych i technik uczenia maszynowego Krzysztof Knop, Kamil Smolak, Maciej Kuczkowski, Cezary Mitrus, Sebastian Opaliński, Krzysztof Kozłowski, Mariusz Korczyński, Witold Rohm - cały artykuł
  2. Bramy bioasekuracyjne i inne metody dezynfekcji pojazdów na fermach Bartosz Korytkowski
  3. Biologiczne bezpieczeństwo podstawą zdrowia drobiu Stanisław Wężyk, Ryszard Gilewski
  4. Rynek mięsa i pasz podczas pandemii COVID-19
  5. Dezynfekcja ferm poprzez ozonowanie Przemysław Marek
  6. Wskaźniki produkcyjne kaczek Bartosz Korytkowski
  7. Cellulitis u indyków
  8. Mięso drobiowe – dla kogo wzrost cen oznacza zyski?
  9. Korzyści wynikające z żywienia kur niosek dawką dzieloną
  10. Alternatywne metody uśmiercania jednodniowych piskląt płci męskiej
  11. Ubój rytualny zwierząt aspekty etyczne i gospodarcze Janusz R. Mroczek
  12. Komisja Europejska zatwierdza Enviva® PRO do stosowaniaw żywieniu indyków

 

Wykaz firm wyposażających fermy drobiu*
Wykaz producentów pasz dla drobiu*
Pisklęta produkcja, odchów, dystrybucja*

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

Kup ten numer - 12.00 zł  TUTAJ
Kup prenumeratę, dostaniesz gratis segregator i Katalog Firm Drobiarskich - 120.00 zł  TUTAJ

NOWY JORK – 13 grudnia 2021 r. – Danisco Animal Nutrition, jednostka biznesowa Health & Biosciences IFF, ogłosiła dziś ostateczne zezwolenie Komisji Europejskiej na rozszerzenie zastosowania wieloszczepowego probiotyku Enviva® PRO na europejski rynek produkcji indyków. Rozwój ten jest kolejnym krokiem w nieustannym zaangażowaniu Danisco Animal Nutrition we wspieranie potrzeb przemysłu drobiowego w zakresie rozwiązań żywieniowych.

Janusz R. Mroczek; Zakład Przetwórstwa i Towaroznawstwa Rolniczego Kolegium Nauk Przyrodniczych, Uniwersytet Rzeszowski

 

Każdy ubój zwierząt niezależnie od zastosowanej metody jest czynnością nieprzyjemną i okrutną. Powoduje strach, ból i inne cierpienia, nawet wówczas gdy wykonywany jest z poszanowaniem zasad empatii. Dlatego zwierzętom w jak największym stopniu powinno oszczędzić się wymienionych odczuć podczas uboju i przeprowadzania operacji z nim związanych, takich jak: transport, przetrzymywanie, unieruchamianie, oszałamianie i wykrwawianie. Wszystkie procedury rzeźnicze począwszy od wyładunku, a kończąc na uboju, muszą odbywać się z poszanowaniem behawioru i dobrostanu zwierząt. Najważniejsze zagadnienia związane z dobrostanem w czasie uboju dotyczą głównie oceny występowania stresu przedubojowego, występowania bólu w trakcie nacinania gardła oraz szybkości utraty wrażliwości i przytomności. Warunki uśmiercania są uregulowane przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt oraz higieny i bezpieczeństwa żywności. Ochrona prawna zwierząt podczas uboju przyczynia się zatem do podniesienia jakości pozyskiwanego mięsa, pośrednio podnosi bezpieczeństwo pracy w rzeźniach oraz wpływa korzystnie na opinię społeczną (Piotrowski i Borzuta 2006, Piotrowski i Borzuta 2008, Florek 2014). Przy uboju należy uwzględnić dwa podstawowe czynniki: higieniczno-ekonomiczny i humanitarny. Czynnik higieniczno-ekonomiczny sprowadza się do szybkiego i pełnego wykrwawienia, co gwarantuje szybką śmierć zwierzęcia oraz zapewnia pozyskanemu surowcowi mięsnemu większą trwałość. Obecnie stosowane metody uboju można zdefiniować jako konwencjonalne lub zgodne z praktykami religijnymi. Coraz większa wrażliwość konsumentów na dobrostan zwierząt spowodowała pojawienie się sporu dotyczącego czynnika humanitarnego uboju zwierząt. Również w naszym kraju trwa dyskusja dotycząca uboju rytualnego, który z zasady jest bardziej okrutny dla zwierząt (Sowa 2012).

W przemyśle jajczarskim poważny dylemat etyczny wśród społeczności budzi uśmiercanie jednodniowych piskląt samców (Gremmen 2020). Po wykluciu ptaki podlegają seksowaniu – segregacji ze względu na płeć w celu oddzielenia samic od samców (Haas i in. 2021) (Rys. 1). Pisklęta płci męskiej nie są przydatne z tego względu, iż nie znoszą jaj oraz nie kwalifikują się do produkcji mięsa kurzego – nie osiągają w szybkim tempie odpowiednich przyrostów oraz satysfakcjonującej końcowej masy ciała (tak jak brojlery kurze). W związku z tym, w wylęgarniach kur niosek traktowane są jako produkt uboczny (Augère-Granier 2019). Uśmiercanie jednodniowych piskląt płci męskiej powinno przebiegać w sposób jak najbardziej humanitarny oraz z zachowaniem zasad dobrostanu. Najczęściej stosowanymi metodami są: zagazowanie z użyciem dwutlenku węgla (CO₂) oraz maceracja (rozdrobnienie, zmielenie) (Lourens i Gerritzen 2009; Gurung i in. 2018). Następnie wykorzystywane są jako pokarm dla węży czy ptaków drapieżnych (Arbuckle 2010). Ze względu na wątpliwości natury etycznej oraz w odniesieniu do zapewnienia dobrostanu, a także ze względu na ogromną liczbę uśmiercanych jednodniowych kogutków, nie tylko wśród konsumentów i naukowców, ale także na łamach debat politycznych w Unii Europejskiej zaczęto poszukiwać alternatywnych metod uśmiercania ptaków. Milowy krok w tym kierunku podjęły dwa kraje europejskie: Francja i Niemcy, które jako pierwsze na świecie zdecydowały się wprowadzić (wraz z początkiem 2022 roku) zakaz uśmiercania jednodniowych kogutków (euractiv.com). Możliwość określenia płci ptaków in ovo przyciąga coraz większą uwagę badaczy, jako potencjalna alternatywna metoda uśmiercania jednodniowych piskląt płci męskiej w przemyśle drobiarskim (Weissmann i in. 2014; Galli i in. 2016; Haas i in. 2021).

Korzyści wynikające z żywienia kur niosekKorzyści wynikające z żywienia kur niosekdawką dzielonąOd pewnego czasu producenci jaj rozważają stosowanie żywienia dzielonego. Zasada polega na tym, że kury są karmione poranną i popołudniową porcją paszy, z których każda jest dostosowana do potrzeb żywieniowych ptaków w danej porze dnia, w celu zoptymalizowania produkcji. Badania naukowe dowodzą, iż może wpłynąć to pozytywnie na parametry odchowu niosek. Co to jest żywienie dzielone? Żywienie dzielone dostarcza optymalną ilość składników odżywczych w celu zaspokojenia specyficznych potrzeb kury podczas procesu tworzenia jaj. Polega na tym, iż w ciągu dnia podawane są dwie różne pasze w różnych porach: dawka poranna ma na celu zaspokojenie zapotrzebowania na energię, białko i fosfor (elementy niezbędne do formowania białka, owulacji i składania jaj); dawka popołudniowa ma na celu sprostanie wymaganiom związanym z tworzeniem skorupy jaja – w szczególności zapewnienie wyższego poziomu wapnia. Stosunek dawek w ciągu dnia powinien prezentować się następująco: 40% dziennej dawki pokarmowej stanowi dawka poranna, a 60% popołudniowa.Koncepcja żywieniowa. Wykazano, że kury naturalnie poszukują wapnia w godzinach popołudniowych. Podczas badań naukowych zastosowano żywienie selektywne. Kury mogły wybierać pomiędzy paszami zawierającymi różne poziomy wapnia, energii i białka. Okazało się, że kury rano najchętniej wybierały dawki o wyższej zawartości energii i białka, a po południu te z wyższym poziomem wapnia. Podstawowym założeniem żywienia dzielonego jest uwzględnienie potrzeb kur, które zmieniają się w ciągu dnia. Rano, zaraz po złożeniu jaja, kury pod względem odżywczym potrzebują większych zasobów aminokwasów i energii. Dopiero późnym popołudniem zaczynają formować skorupę jaja, a wraz z tym wzrasta zapotrzebowanie na wapń. Podawanie kurom różnych dawek w godzinach porannych i popołudniowych umożliwia zwiększenie wydajności poprzez dokładniejsze dostosowanie podaży składników odżywczych w paszy do ich wymagań.

Branża drobiarska jeszcze nie zdążyła poradzić sobie z komplikacjami, jakie przyniosła jej tegoroczna fala grypy ptaków i kryzys związany z globalną pandemią Covid-19, tymczasem zaczęły pojawiać się głosy wskazujące ceny drobiu jako jedne z rosnących najszybciej. Z czego wynikają te wzrosty? Warto przyjrzeć się zmianom kosztów kompleksowo w całym łańcuchu produkcji. W rezultacie można zauważyć, na którym etapie pojawiają się czynniki determinujące wzrost cen mięsa i kto zyskuje, a kto naprawdę traci. Grypa ptaków nie odpuszczaPolscy hodowcy drobiu od wielu miesięcy muszą mierzyć się z postępującą grypą ptaków. Wirus, choć nieszkodliwy dla ludzi, dziesiątkuje ich stada i oprócz oczywistych strat związanych z utratą zwierząt, generuje dodatkowe koszty związane z restrykcjami obowiązującymi w strefach wyznaczonych przez Inspekcję Weterynaryjną. Ograniczenia, istotne w zatrzymaniu grypy ptaków, powodują jednocześnie przerwy w cyklu hodowli drobiu oraz wyższe koszty produkcji.

U ptaków rzeźnych zapalenie skóry i zapalenie tkanki łącznej są regularnie obserwowane w ubojniach i prowadzą do tego, że całe tusze są odrzucane (Krautwald-Junghanns i in. 2010, Mitterer- Istyagin i in. 2011). Zapalenie skóry jest definiowane jako stan zapalny skóry, zazwyczaj na mięśniu piersiowym, który może przekształcić się w cellulitis (jeżeli stan zapalny rozprzestrzeni się na tkanki podskórne) (Swarbrick 1991, Carr i in. 1996, Thachil i in. 2014). Pojęcie „cellulitis” jest ogólnym terminem odnoszącym się do zapalenia tkanki podskórnej. Jest to poważna infekcja bakteryjna obejmująca głębsze warstwy skóry oraz znajdujący się pod nią tłuszcz i tkankę miękką. Może być wywołany przez bakterie: Clostridium septicum, Clostridium perfringens, Clostridium sordelli, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Proteus vulgaris, Enterobacter agglomerans, Pasteurella multocida, Streptococcus dysgalactiae, Aeromonas, Staphylococcus aureus, Actinomyces pyogenes (www.thepoultrysite.com). Cellulitis u ptaków rzeźnych jest określane jako zgorzelinowe zapalenie skóry (gangrenous dermatitis; GD).  Jakie czynniki mogą wpływać na występowanie GD w stadzie indyków rzeźnych? Można podzielić je na dwie grupy: zewnętrzne – związane z czynnikami środowiskowymi, a także wewnętrzne – związane ze zdrowotnością jelit (Rys. 1) (Gornatti-Churria i in. 2018). Wśród czynników środowiskowych wyróżnia się: uszkodzenie skóry np. na skutek kanibalizmu czy walk w stadzie; nadmierna obsada ptaków na jednostce powierzchni; nieprawidłowe żywienie; nieodpowiedni mikroklimat środowiska bytowania indyków; zanieczyszczenia (Dinev 2007). 

Bartosz Korytkowski

 

Kaczki są źródłem dobrego mięsa oraz tłuszczu, cechuje je dobra wydajność rzeźna, duża zawartość kwasów tłuszczowych nienasyconych, jak również dobry smak i zapach. Dostarczają także nawozu i pierza. Szczególnie w warunkach ekstensywnego chowu (niewielkie potrzeby żywieniowe i pomieszczeniowe) ten gatunek drobiu cechuje stosunkowo niski koszt utrzymania. Kaczki służą także do samozaopatrzenia gospodarstw wiejskich (pasze gospodarskie), agroturystycznych. Światowa produkcja mięsa kaczego stanowi tylko około 8% całkowitej produkcji mięsa drobiowego. Dominującą pozycję zajmuje kontynent azjatycki, gdzie ta produkcja oscyluje wokół 80%, europejski zaś około 10%, a pozostałe kilka procent obejmuje produkcję na pozostałych kontynentach. Na świecie największymi producentami kaczek są Chiny (około 70% całej produkcji). W Europie zaś największą produkcję notuje się we Francji, a ponadto są to takie kraje jak: Wielka Brytania, Niemcy, Ukraina, Węgry.  W naszym kraju chów kaczek cieszy się dość długą tradycją. Początkowo mięso tego gatunku drobiu było spożywane głównie podczas ważniejszych uroczystości, jednak z czasem zaczęło ono coraz częściej gościć w kuchni w zamożniejszych domach. Należy podkreślić, że mięso kaczek zawsze było i poniekąd także obecnie jest traktowane za danie dosyć wykwintne.  Jak wspomniano wyżej, ten gatunek drobiu wodnego charakteryzuje: szybkie tempo wzrostu, duża ilość w tuszce mięśni, dobra jakość i smakowitość mięsa. Kaczki, podobnie jak indyki i gęsi użytkowane są jedynie w kierunku mięsnym. Wyróżnia się trzy typy użytkowe tego gatunku: nieśny, ogólnoużytkowy i mięsny. Dużą grupę stanowią także kaczki ozdobne. W naszym kraju użytkowane są kaczki typu ogólnoużytkowego. W celu uzyskania większej nieśności i poprawy innych cech reprodukcyjnych krzyżuje się rody ojcowskie z matecznymi, tak aby uzyskać najlepsze wyniki pod względem cech reprodukcyjnych lub też uzyskać połączenie dobrych cech reprodukcyjnych z dobrymi cechami mięsnymi.

Przemysław Marek

 

Działania z zakresu bioasekuracji są niezbędne na każdej fermie. Problem ognisk ptasiej grypy w Polsce tylko uwidocznił skalę tego zjawiska i ogrom szkód jakie może poczynić. Wysokie standardy zoohigieniczne na fermie nie uchronią hodowców w 100% przed zagrożeniem ze strony szkodliwych patogenów, ale w znaczący sposób zmniejszają to ryzyko. Nowoczesne fermy powinny mieć opracowany stały plan działań w tym zakresie i jeżeli realizują go prawidłowo, produkcja przebiega bez zakłóceń. Jednym z podstawowych zagadnień jest zapewnienie odpowiedniego poziomu higieny w budynkach inwentarskich przez cały okres chowu, a także prawidłowe czyszczenie i dezynfekcja obiektów przed każdym rzutem. Przy dużej koncentracji zwierząt na fermie, ryzyko przenoszenia patogenów oraz wielkość potencjalnych strat są tak wysokie, że czyszczenie i dezynfekcja powinny odbywać się zarówno w trybie ciągłym jak i okresowym. Odkażanie ciągłe odbywa się w obecności zwierząt w budynkach, stosowane środki muszą być więc obojętne dla przebywających tam zwierząt. Często wykorzystuje się np. metody biologiczne lub łagodne środki chemiczne, przyjazne dla środowiska. Oprócz tego ciągła sanityzacja zawsze dotyczy nowo wprowadzanych zwierząt, ludzi, pojazdów itd. Odkażanie okresowe obejmuje gruntowną dezynfekcję budynku i może być dlatego prowadzone tylko przy stosowaniu zasady „całe pomieszczenie puste, całe pomieszczenie pełne”, czyli dezynfekuje się budynek po skończonym cyklu produkcyjnym. W tym przypadku schemat postępowania wygląda następująco: Etap 1: uprzątnięcie i czyszczenie na sucho; Etap 2: wstępne mycie i odkażanie; Etap 3: mycie i odkażanie systemów pojenia i innego wyposażenia technologicznego; Etap 4: końcowa dezynfekcja w celu eliminacji drobnoustrojów chorobotwórczych.

W związku z szybkim rozprzestrzenianiem się choroby COVID-19 na całym świecie, wiele krajów stanęło w obliczu nowych, trudnych wyzwań. 11 marca 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłaszając pandemię, wezwała do zaplanowania działań przygotowawczych i reagowania zgodnie z Globalnym Strategicznym Planem Gotowości i Reagowania (WHO 2020, Vasavada 2020m, Aday i Aday 2021). Plan ten objął strategiczne działania i gotowość reagowania w zakresie zdrowia publicznego, które powinny zostać podjęte przez państwa, aby móc płynnie ukierunkować wysiłki przy opracowywaniu specyficznych krajowych i regionalnych planów operacyjnych Zgodnie z tym planem, priorytetowe kroki i działania są nakreślone w kilku głównych tematach: koordynacja, planowanie i monitorowanie na szczeblu krajowym; informowanie o zagrożeniu ryzyka i angażowanie społeczeństwa; nadzór, zespoły szybkiego reagowania i wykrywanie przypadków; kontrola przejść granicznych, podróże międzynarodowe i transport; laboratoria diagnostyczne; zapobieganie zakażeniom i ich kontrola; zarządzanie przypadkami; wsparcie operacyjne i logistyka; zapewnienie ciągłości świadczenia podstawowych usług zdrowotnych (WHO 2020, AOTMiT 2020). Szczególnie na początku globalnej pandemii pojawiły się obawy związane z bezpieczeństwem żywności, które dotyczyły przede wszystkim stworzenia bezpiecznych i niezawodnych dostaw żywności na całym świecie. Na skutek tego wzrósł popyt konsumentów na żywność, a niektóre półki sklepowe zostały tymczasowo opróżnione – nadmierne zakupy podstawowych produktów.

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.