Strefa Drób

Hodowca Drobiu 5/2012

Katarzyna Jankowska
PAN Olsztyn

 

Podłoże genetyczne, a także środowisko, w którym przebywają zwierzęta podczas całego cyklu produkcyjnego stanowią dwa fundamentalne elementy wpływające na efekty produkcyjne. Dobre warunki chowu podwyższają stopień odporności z jednoczesnym obniżeniem stopnia zachorowań, a tym samym procentu upadków. Najlepszym przykładem jest drób rzeźny, gdzie nieprzestrzeganie zasad obowiązujących podczas trwania cyklu produkcyjnego ze względu na jego krótki okres i ograniczone, a niekiedy również niemożliwe działania „naprawcze”, prowadzi do dużych strat hodowcy. Kłania się tutaj zasada, że „lepiej zapobiegać, niż leczyć”, dlatego też hodowcy powinni zadbać o prawidłowość przebiegu cyklu produkcyjnego już w trakcie przygotowywania budynków do kolejnej obsady oraz w momencie wyboru materiału genetycznego do hodowli (u drobiu mięsnego modyfikacje genetyczne idą w kierunku poprawy jakości mięsa i wydajności poubojowej).

 

Zrównoważona produkcja drobiarska a środowisko

Definicję zrównoważonego rozwoju czyli „zaspokajanie dzisiejszych potrzeb bez ich ograniczania przyszłym pokoleniom”, sformułowała w 1987 r. Światowa Komisja Naturalnego Środowiska i Rozwoju. Aktualne potrzeby branży drobiarskiej, muszą równoważyć decyzje ekonomiczne, które nie mogą zagrażać środowisku i naruszać zrównoważonych systemów ekologicznej produkcji jaj i mięsa drobiowego (McLeod, 2008).

 

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.