Indyk Polski 44 (3/2013)

Anna Wilkanowska, Università degli Studi del Molise

Pasożytemjest organizm, który, przynajmniej w określonej fazie rozwoju osobniczego, jestmetabolicznie uzależniony od żywiciela. Pasożyty spotyka się zarówno wśród Prokaryota (wszystkie wirusy i wiele bakterii), jak i Eukaryota (niektóre grzyby, nieliczne rośliny i wiele zwierząt, a także organizmy cudzożywne z grupy pierwotniaków). Pasożytniczy tryb życia przypisuje się także niektórym elementom wewnątrzkomórkowym, na przykład plazmidom, wiroidom, pseudochromosomom, a nawet niektórym sekwencjom DNA: elementom ruchomym, powtarzającym się sekwencjom czy pseudogenom.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Iwona Pijarska-Bińskowska, Agnieszka Boruta

W hodowli i chowie indyków mamy do czynienia z wieloma jednostkami chorobowymi tła zakaźnego. Nie sposób omówić w jednym opracowaniu wszystkie z nich. W niniejszym artykule szerzej zostaną omówione wybrane, typowe dla tego gatunku ptaków, schorzenia.
Spośród wirusowych chorób indyków wymienić należy stanowiące ciągle aktualny problem chorobę Mareka oraz zapalenie nosa i tchawicy. Są one szczególnie niebezpieczne, ponieważ ich występowanie przyczynia się do ogromnych strat w drobiarstwie, a zakażone stada są eliminowane z produkcji.
Czynnikiem etiologicznym choroby Mareka jest herpeswirus ptasi należący do rodziny Herpesviridae. Występuje on przeważnie w postaci związanej z komórką, ponieważ jego kwas DNA jest zintegrowany z DNA gospodarza. Zakażenie wirusem MD przenosi się głównie droga poziomą, a jego źródłem są ptaki chore. Cząstki wirusa występują w brodawkach piór, skąd wraz ze złuszczającym się nabłonkiem, cząstkami kurzu dostają się do środowiska i do układu oddechowego ptaków. Następnie przedostaje się on do śledziony, grasicy, bursy Fabrycjusza i innych. Rolę w ich transporcie po organizmie odgrywają makrofagi. We krwi krążą zakażone limfocyty. Dochodzi do trwałej wiremii, co jest charakterystyczne dla tej choroby. Cykl: zakażenie, replikacja i rozprzestrzenianie wirusa zjadliwego ma miejsce zarówno u ptaków szczepionych, jak i nieszczepionych. Jest to niezwykle istotne, ponieważ dowodzi, że ptaki szczepione przeciw chorobie Mareka także mogą być nosicielami i siewcami wirusa zjadliwego. Największą wrażliwością na zakażenie odznaczają się kury i indyki; ptaki młode, do 6. tygodnia życia. Niemniej infekcja możliwa jest także u osobników starszych, między 12. a 24. tygodnie życia.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Bartosz Korytkowski
Bydgoszcz

Ochrona środowiska w przypadku chowu drobiu związana jest głównie z problematyką emisji do atmosfery szkodliwych gazów, odorów a także z problematyką zagospodarowania odchodów powstających w trakcie produkcji, których ilość zwiększa się wraz ze wzrostem obsady w stadzie.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Anna Wilkanowska

Produkcja zwierzęca odgrywa istotną rolę w sektorze rolnym Unii Europejskiej. Aby sektor ten mógł odnosić sukcesy, konsumenci muszą mieć pewność, iż dostępne produkty zwierzęce są bezpieczne, a stosowana pasza i woda nie odbijają się ujemnie na zdrowiu użytkowanych zwierząt. Higiena pasz oznacza środki i warunki potrzebne do kontroli zagrożeń oraz zapewnienia przydatności paszy do żywienia zwierząt, z uwzględnieniem jej przeznaczenia. Również woda przeznaczona dla zwierząt musi charakteryzować się odpowiednią czystością, zwłaszcza w okresie letnim, gdy zapotrzebowanie na nią znacząco wzrasta. Jakość pasz zwierzęcych i wody muszą być takie, by wystarczająco było zagwarantowane bezpieczeństwo zwierząt (zdrowie zwierząt) oraz potencjalnych konsumentów produktów zwierzęcych (zdrowie publiczne).

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Dulac i William Alexander

Zły stan ściółki w indyczniku to jeden z największych problemów hodowlanych, który może generować wymierne straty finansowe, jak również wpływać na pogorszenie komfortu i dobrostanu zwierząt. Podwyższona wilgotność ściółki wpływa negatywnie na jakość powietrza i tworzy sprzyjające warunki dla wzrostu mikroorganizmów patogennych. W konsekwencji dochodzi do pogorszenia zdrowotności stada i zmniejszenia spożycia paszy. Pojawiają się również przypadki pobierania ściółki przez ptaki, powodując zapalenie jelit, co dodatkowo podwyższa wilgotność i sprawia, że jakość podłoża staje całkowicie nieakceptowalna. Zły stan środowiska i słaba jakość ściółki wzajemnie się napędzają – ptaki produkują luźne odchody, wilgotność ściółki dalej wzrasta, działając stresująco na ptaki, obniżając ich odporność oraz zwiększając nasilenie problemów jelitowych. Skutkiem takiej sytuacji jest słaba konwersja paszy i przyrosty wagowe, zróżnicowanie stada, słaba jakość tuszy (w tym pęcherze na piersiach), zapalenie skóry poduszek stóp, zapalenie jelit oraz problemy oddechowe. Poza wymienionymi problemami dochodzą jeszcze wysokie koszty energii, które należy ponieść w celu doprowadzeniem mikroklimatu do zadawalającego poziomu.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Wojciech Grudzień, Zbójno

Obecnie bardzo dużo się mówi o wzroście potencjału genetycznego indyków, o spadku czasu tuczu i FCR oraz o wzroście średniej masy końcowej. Prognozuje się nawet, iż osiągnięty zostanie poziom 10kg żywej masy indyczki w 10 tygodni tuczu. Należy jednak pamiętać, iż genotyp nie tylko daje możliwości, ale i je ogranicza.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Agnieszka Wilczek-Jagiełło, Lublin

Zbyt niskie i nieadekwatne do stopnia zużycia paszy przyrosty masy ciała są wciąż jednym z najbardziej aktualnych problemów na fermach brojlerów indyczych. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele. Źle zbilansowana pasza, obecność czynników antyżywieniowych, niedobory mineralno-witaminowe to jedne z wielu powszechnie spotykanych problemów na fermach. Do najczęstszych należą jednak obecnie zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego – głównie zakażenia przewodu pokarmowego. Czynnikami etiologicznymi takich zakażeń mogą być zarówno bakterie (np. Escherichia coli, Clostridium perfringens); wirusy (np. coronavirus, circovirus, astrovirus), grzyby, pierwotniaki, a także pasożyty. Często występują również infekcje mieszane np. wirusowo-bakteryjne.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Robert Nowakowski, Poznań

Dezynfekcja – w właściwie dezinfekcja czyli odkażanie, polega na niszczeniu drobnoustrojów chorobotwórczych, również ich form przetrwalnikowych z powierzchni przedmiotów użytkowych.

Często stawia się znak równości pomiędzy antyseptyką a usuwaniem lub ograniczaniem drobnoustrojów chorobotwórczych na powierzchni np. rąk. O znaczeniu odkażania ludzie długo nie wiedzieli nic. Dopiero w połowie XIX w. jeden z lekarzy zauważył związek umytych rąk ze stanem zdrowia rodzących kobiet. Pierwszym propagatorem antyseptyki był węgierski lekarz położnik Ignaś Semmelweis, który w 1847 skutecznie przeprowadził kampanię w sprawie dezynfekcji rąk roztworem chloru w klinikach położniczych. W krótkim czasie udało się o połowę zmniejszyć śmiertelność wśród rodzących kobiet.

Czytaj więcej...

Krzysztof Damaziak, Monika Michalczuk, Zakład Hodowli Drobiu, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Dzikie indyki (Meleagris gallopavo) żyją w stadach o wysoce wyspecjalizowanym systemie społecznym, gdzie hierarchia ustalana jest przez agresywne zachowania (Buchholz, 1997). Od pierwszego dnia po opuszczeniu gniazda, pisklęta walczą ze sobą o pożywienie, a czasem także pierwszeństwo do wyboru najlepszego miejsca przy matce. Do wieku około 6 miesiąca życia indyki pozostają w grupie rodzeństwa, a następnie indyczki i indory odłączają się od siebie i tworzą stada złożone wyłącznie z jednej płci.

Zaloguj się, aby zobaczyć.